Post Description

Even terug naar naar waar ik vandaan kwam. Britse folk in optima forma. Veel beter is er niet.

Op musicthatneedsattention.nl stond het volgende:

Maestro John Renbourn noemde hem ooit “the future of folk music”. Dit compliment betekende voor John Smith extra veel, omdat Renbourn samen met Nick Drake en Bert Jansch zijn grote muzikale helden zijn. Hij opende shows voor grootheden als John Martyn, Dav(e)y Graham en John Renbourn en was gastmuzikant en gitarist bij Jackson Browne, Jerry Douglas, Glen Hansard, Rodney Crowell, David Gray, Lisa Hannigan, tot aan Joe Henry en Joan Baez. Met zijn unieke gitaarspel  beïnvloedde hij op zijn beurt vele andere muzikanten, waaronder Ben Howard en James Newton Chadwick. Maar ook zijn stem is opvallend, enigszins vergelijkbaar met die van John Martyn. Hij weet vooral door goed gebruik te maken van dynamiek de luisteraar aan zich te binden. 

Als onafhankelijk artiest toert hij met zijn gitaar al zo’n vijftien jaar over de hele wereld. Die rijke muzikale ervaring hoor je goed terug op zijn nieuwe album Hummingbird. Hij vertolkt hierop drie originele songs, een cover en zes traditionals. De bekendste traditional is waarschijnlijk Lowlands of Holland, bij oudere muziekliefhebbers zeker bekend in de uitvoering van Natalie Merchant & The Chieftains op het schitterende album Tears of Stone. Het handelt over een jonge vrouw die haar man verliest in een van de roemruchte zeeslagen tussen het Verenigd Koninkrijk en Nederland.  

Hares on the Mountain en Master Kilby werden verzameld door Cecil Sharp aan het begin van de vorige eeuw. Eerstgenoemde song vindt zijn oorsprong in de achttiende eeuw. Het is daarmee niet eens de oudste traditional, afsluiter Unquiet Grave dateert uit de vijftiende eeuw, maar klinkt nog steeds tijdloos. John zingt het hier als duet samen met Cara Dillon en behoort tot de hoogtepunten. Een van Johns eigen favorieten op het album is het bitterzoete The Time Has Come van Anne Briggs. Het klinkt door met name de bas, bespeeld door Ben Nicholls een beetje als hoe Tim Buckley in zijn vroege jaren zijn songs inkleurde. Ik associeer het basspel van Nicholls met dat van legende Danny Thompson. 

Zelf ben ik heel erg gecharmeerd van Boudica, wat gaat over de rebelse koningin Boudicca van de Iceni stam, die in opstand tegen de Romeinen kwam, nadat  ze publiekelijk gegeseld was en haar dochters verkracht door Romeinse soldaten. Net zo mooi is de traditional Hares on the Mountain met ingetogen zang van John. Ook schittert hier John McCusker op viool en dat is zeker niet de enige keer. Het meest intens is Axe Mountain (Revisited), waarbij de zang uit zijn tenen lijkt te komen. 

Het album werd wederom uitstekend geproduceerd door Sam Lakeman, die koos voor de “less is more” benadering. Desondanks is Hummingbird een indrukwekkend album, wat diep weet te raken. Jammer genoeg geen liveoptredens in Nederland en dat is dubbel jammer, want hierdoor lopen wij ook de geweldige support act Josienne Clarke en Ben Walker mis. Onze zuiderburen hebben meer geluk. 

Tracklisting:
1. Hummingbird (5:17)
2. Lowlands of Holland (3:52)
3. Boudica (3:45)
4. Hares on the Mountain (4:22)
5. Lord Franklin (3:25)
6. Master Kilby (2:40)
7. The Time Has Come (2:52)
8. Willy Moore (4:12)
9. Axe Mountain (Revisited) (5:52)
10. Unquiet Grave (5:09)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.