Post Description

Op Johnnysgarden.nl stond de volgende review. Raker kan ík het niet zeggen. Compliment.

Om dicht bij zichzelf te kunnen komen, vertoefde Olivia Chaney ongeveer vijf weken in een gammel achttiende-eeuws huis ergens op de North York Moors. Dit familiebezit is verstoken van elektriciteit en een bad, voor moderne tijden behoorlijk Spartaanse omstandigheden. Overdag besteedde ze haar tijd aan nadenken tijdens lange wandelingen, om zich ’s avonds op het componeren te storten. Shelter is haar tweede solo album, haar debuut The Longest River werd zeer positief ontvangen. (Deze is trouwens nog wel op Spotnet te vinden) Hans Jansen van Johnny’s Garden noemde haar toen al één van de belangrijkste talenten van de Britse folk. (Deze is trouwens nog wel op Spotnet te vinden)

Die constatering was én is volkomen terecht, Olivia beschikt niet alleen over een prachtige stem, maar schrijft bovendien uitstekende, verhalende liedjes. De liedjes op Shelter zijn nog een stuk persoonlijker en emotioneler geworden dan op haar debuut. De inkleuring is erg sober, precies zoals ze het wilde hebben. Als producer koos ze Thomas Bartlett, omdat hij samenwerkte met een van haar favoriete artiesten, Sufjan Stevens. Bartlett maakt niet alleen deel uit van de supergroep The Gloaming, maar is daarnaast ook een gerespecteerd producer en geluidstechnicus (David Byrne, Sufjan Stevens, St.Vincent, The National, Florence Welch). 

Hoe uitgekiend zijn bijdragen op de producerstoel waren, wordt pas na veelvuldig luisteren duidelijk. Het album kruipt langzaam maar heel zeker onder de huid. Naast op Bartlett deed Olivia een beroep op de inventieve, klassiek getrainde violist Jordan Hunt (The Irrepressibles, The Hidden Cameras). De titelsong is trouwens met afstand, het mooiste liedje, wat ik dit jaar hoorde. De emotionele vertolking bezorgt me iedere keer kippenvel. Naast eigen werk, ook een opvallende cover van Long Time Gone, ooit bekend geworden door The Everly Brothers. De repeterende piano en viool zorgen hier voor een hypnotiserend effect. Het had overigens niet misstaan op Pieces of Africa van het Kronos Quartet. Op ingenieuze wijze wordt het refrein van de bekende Ierse traditional Molly Malone verwerkt in A Tree Grows in Brooklyn. Toepasselijk is de keuze voor O Solitude van de bekende, nog steeds erg geliefde, klassieke Barokcomponist Henry Purcell. Met Shelter levert Olivia Chaney een persoonlijk en indringend album af, dat weinig mensen onberoerd zal laten.   

Hear, hear. Oh ja, kijk ook even naar het filmpje. Dan begrijp je het nog beter.

Tracklisting:
1. Shelter (4:16)
2. Dragonfly (4:35)
3. Arches (6:09)
4. IOU (4:05)
5. A Tree Grows in Brooklyn (4:33)
6. Colin and Clem (5:01)
7. O Solitude (4:05)
8. Long Time Gone (3:17)
9. Roman Holiday (4:13)
10. House on a Hill (4:03)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.