Post Description

De Top 2000 van 2016 werd van 25 t/m 31 december 2016 uitgezonden via NPO Radio 2.
Hierbij de songs 1576 tm 1600 in videoformaat.

Opmerkingen nav deel 64:
Lastig deel, dit gaat ’n lange zit worden. Wél eentje met mooie tracks uit meerdere genres:  van hardrock  (Bon Jovi, Van Halen en Kiss) tot soul (Sam & Dave), van country (Ilse) tot new wave (Police) en van ballads (Billy Joel) tot hip hop (Sugarhill Gang).

1577 Sam & Dave - Soul Man
In deel 58 was er kort aandacht voor Ray Charles en z’n 'Georgia On My Mind'. Ik merkte toen op dat hij ooit weigerde te spelen in de stad Augusta, omdat er alleen blank publiek in de zaal werd toegelaten.
Sam & Dave waren blijkbaar minder kritisch, want in de music video zie ik geen enkele Afro-American.

1583 Kiss - Sure Know Something
Kiss slaagt er altijd in om alle instrumenten in de studioversies goed in balans te houden, wat bij hardrock niet altijd even gemakkelijk is. Individueel klinken ze nooit te hard of nooit te zacht. Ook zijn ze nooit dominant aanwezig of worden ze nooit helemaal weggedrukt in de song. Gitaar, drums, bas en vocals  zijn altijd (op ’n enkele uitzondering na) eerlijk verdeeld over de song. Zo ook in 'Sure Know Something'.
Luister bijvoorbeeld eens in de coupletten naar de slaggitaar van zanger/gitarist Paul Stanley. Sluit even de ogen en concentreer je op deze gitaarmelodie. Je hoort dan geen enkel ander instrument meer, super mooi!

1585 Sugarhill Gang - Rappers Delight
Rappers Delight was weliswaar niet de eerste track die rapelementen bevatte, maar wél eentje die hip hop muziek bij een breed publiek introduceerde.
De song kwam negatief in het nieuws door de gejatte sample uit 'Good Times' van Nile Rodgers (Chic).
Verder kwam uit een Amerikaans onderzoek naar voren dat in 78% van de rap music videos beelden van geweld en/of sex te zien zijn. Ook in deze music video uit het archief van Avro’s Toppop van 40 jaar geleden waren de dames al schaars gekleed.

1586 Bon Jovi - In These Arms
Schitterende music (concert)video met prachtige footage en snelle montage. Koptelefoonversie dus en daarna weer bakken met energie. Let ook op de super lightshow!
Overigens: welke stem was er eerder: die van Jon Bon Jovi of die van Bono? Wie het weet mag het zeggen.

1594 Lou Reed – Intro/Sweet Jane
Intro’s zijn er ‘n heleboel en van Sweet Jane bestaan ook meerdere versies echter…,  de kombinatie van beiden kan maar één ding betekenen: dit is de versie van Lou Reed’s legendarische live album 'Rock N Roll Animal'!
Toen ik hem in de lijst zag staan wist ik dat het ’n uitdaging zou gaan worden om er ’n music video van te maken, want ik wilde per se de Lou Reed laten zien van begin jaren 70, en NIET die van anno 2000 of later!
Lou Reed staat voor mij nog steeds symbool voor bijna alles waar destijds ’n taboe op lag: het donkere, duistere nachtleven van New York: zwart, nachtclubs, nagellak, oogschaduw, oorbellen, leer, SM, harddrugs, heroïne, Andy Warhol, experimentele kunst, high alcoholic drinks, travestieten, homo’s, drag queens, enz, enz. In DIT tijdsbeeld moet Intro/Sweet Jane geplaatst worden en NIET in een keurig gepoetste en gepolijste jazzy muziekzaal in het Zwitserse Montreux anno 2000 of later.
ꞌRock N Roll Animalꞌ (en ook ꞌLou Reed Liveꞌ) werd in 2 delen in december 1973 opgenomen in Howard Stein's Academy of Music in New York. In de intro kunnen gitaristen Dick Wagner en Steve Hunter zich nog uitleven, maar na bijna 4 minuten neemt Lou Reed met zijn street-talk achtige stem het stokje over. Dit deel van de music video bevat fragmenten uit de European Tour (Olympia Theatre, Paris) van Lou Reed uit 1974. Deze tour is dezelfde als die van de concerten in New York.
De kwaliteit en de synchronisatie zijn echt heel slecht, maar het gaat hier puur en alleen om een stukje te laten proeven van de overheerlijke taart die 'Rock N Roll Animal' heet.

1595 Genesis - I Can’t Dance
De inspiratie voor 'I Can’t Dance' werd gevonden in een commercial van spijkerbroekenfabrikant Levi’s en de gitaarriff door ’n nummer van de Clash: 'Should I Stay or Should I Go', welke eveneens in de commercial te horen is. Collins wilde met het nummer de draak steken met de valse en kunstmatig opgebouwde glamour rondom mooie meisjes en jongens in TV commercials.
Midden jaren 80 schakelde Levi’s het reclamebureau Bartle Bogle Hegarty in met de opdracht een aantal commercials te maken die de stagnerende verkoop van hun jeans een halt toe moest roepen. Het format waarmee het bureau aan de gang ging was ’n kort, simpel verhaaltje met ’n populaire audiotrack.
De eerste commercial, 'Launderette' geheten, was meteen raak en een voorbeeld van wat we nu ‘geïntegreerde marketing’ zouden noemen.
De kracht van de Levi’s commercials is voor ’n groot deel gelegen in het feit dat de kijker er zelf een verhaal bij kan/mag/gaat fantaseren.
De soundtrack van Marvin Gaye in Launderette werd opnieuw uitgebracht (met het Levi's-logo op de platenhoes) en de verkoop van  'I Heard It Through The Grapevine' ging meteen sky high!
Binnen ’n jaar na de lancering van de commercials kon Levi’s een omzetstijging presenteren van maar liefst 800%!
In de bonus 5 voorbeelden uit de Levi’s campagne van de jaren 80 - 90 en vooruit, ééntje uit 2018, 'Circles' (Jain - Makeba). Deze laatste verdiende een bronzen medaille bij de 2018 Clio Music Awards, het jaarlijks Amerikaanse prijzenprogramma welke innovaties, kwaliteit en creativiteit op het terrein van de reclame, design en communicatie beoordeelt.
Een andere Levi’s commercial, Wall Street, heb ik trouwens eerder gebruikt in #1544 (Steve Miller Band - The Joker). Maar dit terzijde.

1598 Billy Joel - Scenes From An Italian Restaurant
Het restaurant waar Joel over zingt is het Fontana di Trevi (151 West 57th Street, NY), recht tegenover Carnegie Hall. Deze concertzaal in New York is een van de meest vooraanstaande en prestigieuze zalen voor zowel klassieke als populaire muziek in de Verenigde Staten. Ik heb ergens gelezen dat het inmiddels gesloten is.

Fijn weekend.

Panchito