Post Description

Krenten Uit De Pop schreef:
Nieuw-Zeelandse muzikante van slechts 19 jaar oud maakt diepe indruk met een stem die alles laat smelten
Na een paar prima platen hou ik de muziek uit Nieuw-Zeeland de laatste tijd goed in de gaten. Dat levert af en toe hele aardige platen op en af en toe een echt goede, maar Wildfires van Jenny Mitchell is veel meer dan aardig of echt goed. De plaat valt op door een mooie en veelzijdige instrumentatie, mooie verhalen, goede songs en verrassend veel invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar alles valt in het niets bij de sensationele stem van Jenny Mitchell. Het is een stem die verrassend volwassen en doorleefd klinkt en die voor mij garant staat voor kippenvel. De hele plaat lang. Jenny Mitchell is goed. Echt ongelooflijk goed. 

Op de website van de uit Nieuw-Zeeland afkomstige singer-songwriter Jenny Mitchell prijkt het citaat “the voice of a lioness, the soul of a sage". Het is een citaat van de Ierse singer-songwriter Luka Bloom, die alweer even geleden diep onder de indruk was van de singer-songwriter uit het Nieuw-Zeelandse Gore. 

Opvallend, want Jenny Mitchell is pas 19 jaar oud en heeft net haar tweede plaat Wildfires uitgebracht. 

Ik ben dit jaar al meerdere keren verrast door hele goede platen uit Nieuw-Zeeland en ook dit is er weer een. Het is misschien zelfs wel de beste van het stel, want ik ben diep onder de indruk van het album van Jenny Mitchell. 

Dat is voor een belangrijk deel de verdienste van de dingen die ook op Luka Bloom al zoveel indruk maakten. Jenny Mitchell beschikt over een imposant stemgeluid en het is ook een bijzonder mooi stemgeluid. Hiernaast laat de jonge Nieuw-Zeelandse muzikante verrassend veel doorleving horen in haar muziek, die je hierdoor makkelijk bij de strot grijpt. 

Een geweldige stem en ook nog eens veel gevoel zijn belangrijke ingrediënten van een aansprekend album, maar Jenny Mitchell heeft nog veel meer in huis. De jonge Nieuw-Zeelandse muzikante groeide naar verluidt op op een dieet van Amerikaanse countrymuziek, maar Wildfires laat nog veel meer invloeden horen. De tweede plaat van Jenny Mitchell bevat flink wat invloeden uit de country en de folk, zowel in de gloedvolle als in de noir variant, maar hier blijft het zeker niet bij. Door haar krachtige stemgeluid klinkt Jenny Mitchell ook heerlijk soulvol, terwijl hier en daar ook nog eens wat Keltische invloeden doorklinken, die waarschijnlijk uit de genen van haar Ierse voorouders komen. 

Het zijn allemaal invloeden die ver van het bed van de Nieuw-Zeelandse muzikante liggen, maar Jenny Mitchell heeft ze allemaal omarmd. Ze heeft vervolgens een aantal muzikanten gevonden die op alle terreinen uit de voeten kunnen en het zijn ook nog eens muzikanten met veel respect voor de bijzondere stem van Jenny Mitchell. 

In de bijzonder fraaie instrumentatie krijgt de stem van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter alle ruimte en wat is het een mooie en veelzijdige stem. Wanneer Jenny Mitchell schakelt tussen stijlen en genres, verandert ook stemgeluid. Van intiem en doorleefd, tot bloedmooi en gloedvol. Het tilt de songs van Jenny Mitchell een enorm stuk op, waarbij het helpt dat het ook nog eens goede songs zijn. 

Jenny Mitchell vertelt de verhalen van een oude ziel en maakt je op indrukwekkende wijze deelgenoot van deze verhalen. In vocaal opzicht is Wildfires een van de meest indrukwekkende platen die ik dit jaar gehoord heb, maar het is een plaat met veel meer dan een fenomenale stem. Er kwam dit jaar al veel moois uit Nieuw-Zeeland, maar deze is het mooist en wat mij betreft onmisbaar. 

Het laatste woord is wat mij betreft alleszeggend en volledig waar.

Tracklisting:
1. Wildfires (3:39)
1. Puppet (3:04)
2. Worth It All (3:42)
3. Let Me Be (3:39)
4. One Day (3:37)
5. Arms (4:10)
6. The Ocean (4:51)
7. So Far (4:27)
8. Ends of the Earth (3:33)
9. Troubadour (4:34)
10. Thing Called Love (4:20) met Ron Mitchell
11. Travelling Bones (3:23)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele aanbieder.