Post Description

Een gerenommeerd muziekliefhebber bracht dit album onder mijn aandacht. Aanvankelijk moest ik wennen en twijfelde ik. Nu niet meer, waanzinnig en waarschijnlijk aanvoerder van menig toplijstje aan het eind van het jaar. Chapeau “oude bekende”.

Het openingsnummer van dit album, “Path of the Crow” lijkt wel een volkslied van een land dat nog ontdekt moet worden. En daar stopt het niet mee, Coldplay komt onmiddellijk bij je boven. Een donker nummer met teksten als:  “Hurricane Martini seems so middle class, I told my friends it was whiskey from a broken glass.” Scheurende gitaren en een supergelaagde melodie. Het zal duidelijk zijn, de band van Raurri Joseph gaan voor grootsheid op uitbundige wijze. 

En daarmee word je direct op het verkeerde been gezet. Het volgende nummer “Thank Me Later” is funky-jazzy, kuierend als verhaal, half gezongen, half gesproken. Lou Reed, Paul Simon en Edie Brickell doemen op en vinden hun gelijke. En er is nog veel meer te ontdekken. Luister er een paar keer naar en je weet het.

De producer Ethan Johns heeft alle nummers een geheel eigen sfeer gegeven. Op het ene nummer staan de vocalen centraal, op het andere juist de harmonieën of de piano die alles verdiept.

Een mooi album dat zowel muzikaal als tekstueel de talenten van deze band blootlegt. Ze groeien in snel tempo

Tracklist:
1. Path of the crow
2. Thank me later
3. Madness on the line
4. The burden
5. Bleeding on the soundtrack
6. Looking for the cure
7. The curse of friends
8. Be so kind
9. Sensitive side
10. Within your spell

Staat er compleet op, 10% par2 meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”