Post Description

Van KrentenUitDe Pop:

Wat je van heel ver haalt is lang niet altijd lekker(der), maar Glass Heart van Mel Parsons is een plaat om te koesteren
Mel Parsons is een ster in Nieuw-Zeeland, maar nu is het tijd voor de rest van de wereld. Op het door topproducer Mitchell Froom geproduceerde Glass Heart overtuigt Mel Parsons met bijzonder fraai ingekleurde songs, maar vooral met prachtige vocalen. Glass Heart is een plaat met songs die de kille avond verwarmen en die een regenachtige ochtend voorzien van vreugde. De fraaie instrumentatie vol prachtige gitaarlijnen en speelse drums en de warme en krachtige stem van Mel Parsons vloeien steeds prachtig samen en tillen uiteindelijk iedere song op de plaat naar grote hoogten. Prachtig.



Hoewel fysieke afstanden er in de popmuziek nauwelijks meer toe doen, dringt muziek uit Nieuw-Zeeland nog steeds minder makkelijk door in Nederland dan muziek uit wat minder afgelegen oorden. 

Sinds ik me heb geabonneerd op de nieuwsbrief van Flying Out (https://flyingout.co.nz), een in het Nieuw-Zeelandse Auckland gevestigde online muziekwinkel en distributeur van onafhankelijke muzikanten en labels, ben ik echter volledig op de hoogte van alles dat aan de andere kant van de wereld wordt uitgebracht. 

Flying Out zette me dit jaar op het spoor van onder andere The Beths, Jenny Mitchell, Alae, The Chills, Julia Deans en Holly Arrowsmith, wat een stapeltje uitstekende platen heeft opgeleverd. Het is een stapeltje dat deze week werd aangevuld met Glass Heart van Mel Parsons. 

Het is een naam die me niet direct iets zei, maar Glass Heart blijkt al de vierde plaat van de singer-songwriter uit Canterbury. Voorganger Drylands uit 2015 deed het met name in Nieuw-Zeeland heel erg goed, waardoor Mel Parsons wat meer middelen in kon zetten voor haar nieuwe plaat. 

De opnames voor Glass Heart begonnen in het Nieuw-Zeelandse Lyttelton, maar het grootste deel van de plaat werd opgenomen in Los Angeles. In Los Angeles kon Mel Parsons beschikken over de diensten van topproducer Mitchell Froom (Suzanne Vega, Crowded House, American Music Club, Ron Sexsmith, Maria McKee en nog veel meer), die nadrukkelijk zijn stempel drukt op de vierde plaat van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter. 

Mitchell Froom heeft Glass Heart voorzien van een warm, sfeervol en wat donker getint geluid, dat zich onmiddellijk als een warme deken om je heen slaat. Het is een geluid dat bijzonder fraai is ingekleurd door alle topmuzikanten die Mitchell Froom uitnodigde in zijn studio in Los Angeles. 

Glass Heart klinkt warm, sfeervol en donker, maar ook direct tijdloos. Hier en daar hoor je een flinke dosis Fleetwood Mac, maar Mel Parsons kan ook opschuiven richting Amerikaanse rootsmuziek of richting de stemmige folkpop van onder andere Sarah McLachlan of Paula Cole. 

De instrumentatie op Glass Heart klinkt direct bijzonder aangenaam, maar verdient het ook om uitgeplozen te worden, waarna vooral de bijzonder fraaie gitaarlijnen van gitarist Adam Levy (onder andere bekend van Norah Jones) en het geweldige drumwerk van Ted Poor (ik ken hem van Andrew Bird) tot grote hoogten stijgen. Het voorziet de mooie en bijzonder aangenaam in het gehoor liggende songs van Mel Parsons van bijzondere accenten, waardoor Glass Heart me net wat meer overtuigt dan vergelijkbare platen in dit genre. 

Mel Parsons overtuigt echter niet alleen met haar uitstekende keuze voor Mitchell Froom en met haar zo aangenaam klinkende songs. De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter beschikt ook nog eens over een geweldige stem. Het is een stem die warm en krachtig klinkt, maar die ook prachtig gas terug kan nemen of kan ontroeren. Het verandert Glass Heart van een goede in een heel goede plaat. 

Mel Parsons overtuigde me vrijwel onmiddellijk, maar na een aantal weken vind ik Glass Heart nog veel beter en is het een zeer trouwe metgezel op regenachtige avonden geworden. Er kwam dit jaar al heel veel moois uit Nieuw-Zeeland en ook Glass Heart van Mel Parsons is er weer een die we hier niet mogen missen.

Tracklist:
1. Blame (3:28)
2. I Got the Lonely (3:02)
3. Glass Heart (3:08)
4. Just 'Cause You Don't Want Me (3:19)
5. Deadwood (3:56)
6. Dream Find (4:10)
7. Breaking (2:42)
8. Come Over Lover (3:03)
9. Bottom of the Street (3:21)
10. What Would You Change (3:10)

Staat er compleet op, 20% meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”