Post Description

Voor mij was het debuutalbum van Kelly Hunt een ontdekking. Mooie, volwassen stem, fraai geluid van een tenorbanjo, een klassieke, bespannen met kalfshuid en spaarzame arrangementen. 

Ze kan zich meten met bv. Gillian Welch en Rhiannon Giddens en haar songs doen denken aan de vroege Leadbelly, Robert Johnson en Woody Guthrie. Ze temporiseert de teksten met de muziek op een manier die je meeneemt in het lied, fraai, fraai, fraai.

PS. Op Johnnysgarden.nl stond nog een leuk weetje over de banjo:
“Het fascinerende verhaal over haar kalfshuid banjo wil ik alvast delen. Ze vond deze anonieme banjokoffer, echter bij het openen bleek dat deze banjo in de periode 1920 – 1935 bespeeld was geweest door een zekere Ira Tamm. Een instrument dat gebruikt was tijdens de Amerikaanse crisis van de vorige eeuw. Een rondtrekkende voorstelling met hond en pony. Ze bespeelde het instrument en werd meteen betoverd door de klank. Geen hard of schel geluid, maar warm, zacht en soulvol zoals ze de ontmoeting met haar instrument zelf omschrijft. Bijna de klank van een harp. “


Tracklist:
1. Across the Great Divide (4:58)
2. Even the Sparrow (4:04)
3. Back to Dixie (3:57)
4. Men of Blue & Grey (4:56)
5. Sunshine Long Overdue (2:49)
6. Fingernail Moon (4:16)
7. Delta Blues (2:08)
8. Bird Song (4:59)
9. Nothin' on My Mind (3:28)
10. Oh Brother Where Art Thou (4:43)
11. How Long (1:41)
12. Gloryland (3:17)

Staat er compleet op, 10% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”

https://www.youtube.com/watch?v=kW5SvaZiBwE