Post Description

De muziek van Sophie Zelmani voelt al ruim twintig jaar als een warm bad en ook haar nieuwste album stelt weer niet teleur

Sinds de release van haar titelloze debuut uit 1995 heb ik zwak voor de muziek van de Zweedse singer-songwriter Sophie Zelmani. Het is muziek die sinds haar tweede album nauwelijks is veranderd, maar dat hoeft ook niet wanneer je songs kunt schrijven als Sophie Zelmani dat kan en als je een stem hebt die zich als een warme deken om je heen slaat, zoals de stem van de Zweedse muzikante dat al meer dan 20 jaar doet. Haar eerste twee platen zijn me absoluut het meest dierbaar, maar Sunrise is zeker niet minder goed en wakkert mijn liefde voor de muziek van Sophie Zelmani weer stevig aan.

De eerste twee albums van de Zweedse singer-songwriter Sophie Zelmani zijn inmiddels alweer meer dan 20 jaar oud. Haar titelloze debuut verscheen in 1995 en was fris, zonnig en sprankelend. Opvolger Precious Burden verscheen drie jaar later en was ingetogen, gevoelig en aardedonker. Het zijn twee totaal verschillende albums, die allebei een bijzonder plekje in mijn hart hebben en daarom nog steeds met enige regelmaat uit de speakers komen. 

Het debuut van Sophie Zelmani werd nog stevig gepromoot door haar platenmaatschappij, maar sindsdien trekken de platen van de singer-songwriter uit Stockholm helaas niet al te veel aandacht meer in Nederland. Ik heb echter nog steeds een zwak voor de platen van Sophie Zelmani en ben daarom blij dat er met enige regelmaat nieuw werk van haar verschijnt. 

De Zweedse singer-songwriter heeft inmiddels een ruim dozijn albums op haar naam staan. Van dit stapeltje springen de eerste twee albums er voor mij nog altijd uit, maar ook alle albums die Sophie Zelmani sindsdien heeft gemaakt zijn uitstekend. Het geldt ook weer voor het deze week verschenen Sunrise, de opvolger van het in 2017 uitgebrachte My Song. 

Alles dat Sophie Zelmani sinds het eind van de jaren 90 heeft gemaakt borduurt voort op Precious Burden, al is het album uit 1998 wel de donkerste van het stel. Het zorgt ervoor dat ieder nieuw album van Sophie Zelmani aanvoelt als een warm bad en dat geldt ook weer voor Sunrise. 

De temperatuur van dit warme bad wordt vooral bepaald door haar uit duizenden herkenbare stem en haar charmante accent, dat nog steeds haar Scandinavische afkomt verraadt. De muziek van Sophie Zelmani valt verder altijd op door een sfeervol, warm en altijd wat melancholisch geluid en verder is de Zweedse muzikante een uitstekend songwriter, die een goede neus heeft voor volstrekt tijdloze popliedjes. 

Ook Sunrise heeft daarom niet veel tijd nodig om te overtuigen. Na een paar fraaie pianoakkoorden slaat het sfeervolle, met strijkers versierde, geluid van Sophie Zelmani zich als een warme deken om je heen, waarna haar bijzondere en zo herkenbare stem al binnen een minuut zorgt voor een gewonnen wedstrijd. 

Ik gaf eerder aan dat ik nog vaak teruggrijp naar de eerste twee albums van Sophie Zelmani. Dat is deels vanwege het feit dat haar zo herkenbare geluid vorm kreeg op Sophie Zelmani en Precious Burden, maar mijn verbondenheid met deze twee albums heeft ook alles te maken met mooie en minder mooie herinneringen uit de betreffende jaren. Nieuwe albums zullen daarom niet snel hetzelfde effect hebben als de eerste muziek van Sophie Zelmani, maar dat betekent niet dat haar nieuwere albums minder zijn. Integendeel.

Als ik luister naar Sunrise hoor ik dat de instrumentatie en productie smaakvoller zijn en dat Sophie Zelmani beter is gaan zingen. Ook de songs op Sunrise zijn niet minder en combineren de melancholie van Precious Burden met hier en daar een wat zonniger uitstapje dat toch weer aan het destijds terecht zo geprezen debuut van de Zweedse singer-songwriter doet denken. 

Vanwege mijn liefde voor de muziek van Sophie Zelmani komt Sunrise de afgelopen dagen met grote regelmaat uit de speakers en hoor ik steeds meer songs die me dierbaar kunnen worden. Sunrise is weer smullen voor de liefhebbers van de muziek van Sophie Zelmani, maar het is ook een album waarmee de Zweedse singer-songwriter wederom een groter publiek verdient dan ze momenteel heeft (buiten Scandinavië dan, want daar is ze wel populair). Ik omarm ook deze weer met hart en ziel. 

(van Krentenuitdepop)

Tracklisting:
1. No Room for Dealing (3:30)
2. Only a Miracle (4:24)
3. Sunrise (3:40)
4. Mirage (4:43)
5. Giving God a Plan (3:38)
6. Possibilities (2:45)
7. In Control (2:53)
8. There Is Love (4:33)
9. How to Look at Life (2:51)

Staat er compleet op, 10% par2 meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”

https://www.youtube.com/watch?v=ssxBbdpKVJ8