Post Description

Finale kwijting behelst een ontzien naar een traumatisch verleden. De hoofdfiguur van deze autobiografische roman beschrijft nauwgezet wat hem op zijn levensweg is overkomen en hij spaart daarbij zichzelf niet. Leugens, bedrog, zelfmoordpogingen, maar ook verzoening en genezing komen aan bod. Hoofdthema is de niet-aflatende strijd tussen een maniakale alcoholische tekstschrijver en zijn koppige amuzische echtgenote. De spanning tussen hen wordt zo intens dat ze ten slotte onhoudbaar wordt. Maar niet alleen dat maakt de kunstenaar tot een getormenteerd mens.
Ook zijn voortdurende conflicten met figuren uit zijn onmiddellijke omgeving dragen niet bij tot zijn gemoedsrust.
Finale kwijting kan worden gezien als een pleidooi voor de stelling dat het karakter van de een het noodlot is van de ander. Het is niet alleen een frontale aanval maar ook een queeste naar een persoonlijke catharsis.
Hans Dorrestijn (1940) is wijd en zijd bekend als cabaretier, conferencier, zanger, dichter en liedtekstschrijver. Hij trekt volle zalen met zijn bittergeestige teksten; hij is door het uitventen van zijn eigen ellende en wanhoop groot geworden. Het werk van Dorrestijn heeft een genadeloos karakter en raakt de bodem van de misantropische ziel.