Post Description

De vierde en laatste tak van de bewerking van het Mabinogion van Evangeline Walton.

De achterkant van het boek zegt er het volgende over:
Gilvaethwy, zoon van Don, was er erg aan toe. Zijn gezicht, dat eens rond en vrolijk was geweest als de maan, was lang en spits geworden als dat van een uitgehongerde wolfshond en zijn door de zon gebronsde huid had een groenig bleke tint gekregen, zoals de kleur van een doorgeschoten kool. Hij had het lachen en grapjes maken verleerd, hoewel lachen en grapjes voorheen een groot deel van zijn conversatie uitgemaakt hadden. Hij, die het gewend was geweest het stralende middelpunt te zijn van ieder spel en iedere samenkomst, had zich nu achter dat lange gezicht gebarricadeerd als achter een muur en zat te kniezen in een hoek. Hij had overal het land aan gekregen en eten deed hij ook niet meer.
Aldus begint Het eiland van de machtigen, een Keltisch avonturenverhaal, dat ontleend is aan het Mabinogion, een oud episch heldendicht.
Van dezelfde schrijfster verschenen ook in deze serie Arawn, heer van de onderwereld, De kinderen van Llyr en Het lied van Rhiannon, alle takken van het eerdergenoemde Mabinogion, die op zichzelf staande vertellingen vormen. Het eiland van de machtigen is de vierde en laatste tak van deze romancyclus over het prehistorische Wales.

Ik heb zelf nog een boek uit de Tintagel-reeks:
'Een reis naar Arcturus' van David Lindsay. Die ga ik eerst doen en daarna misschien een eigen bewerking van 'De bron aan het einde van de wereld'; per slot van rekening was het de bedoeling van Fajalobi dat ik er een epub van zou maken.