Post Description

Dit boek is nou niet diect fantasy te noemen. Ik heb hem alleen maar verepubbed omdat hij in de Tintagel-reeks (waar ik mee bezig ben) voorkomt.
Hij wordt niet genoemd als onderdeel van de reeks bij 'De Boekenplank',
maar 'Tintagel-reeks' prijkt wel op de omslag, vandaar.

In mijn schooltijd en voor mijn examen heb ik een aantal stukken van de Ilias moeten vertalen, maar ik was er nooit toe gekomen hem helemaal te lezen. Dit was een mooie aanleiding.

Maar wat een gruwelijk boek is het! Vol met beschrijvingen hoe Grieken en Trojanen in gevechten met lansen en zwaarden om het leven gebracht worden. Ik heb dan voorlopig ook weer genoeg van uitpuilende ingewanden en hersenen die tegen de binnenkant van een helm uiteenspatten. (@Fajalobi: voorlopig even geen Odyssee!)

Toch een beschrijving van het overbekende verhaal:
Bij het huwelijk van Peleus en Thetis was Eris, de godin van alle onenigheden, niet uitgenodigd. Zij wreekte zich door een gouden appel onder het gezelschap te werpen met het opschrift, „voor de schoonste”. Hera, Athene en Afrodite maakten aanspraak op deze prijs. Men besloot Paris, zoon van Priamos, koning van Troje, uitspraak te laten doen. Hij kende de appel toe aan Afrodite, die hem had omgekocht met de belofte dat zij hem de mooiste vrouw ter wereld zou bezorgen. Voor de godin was het geen bezwaar dat deze mooiste vrouw. Helena, reeds was gehuwd met Menelaos, koning van Sparta. Zij bewerkte wel, dat Paris met een kleine vloot naar Sparta moest varen en liet hem enige tijd bij Menelaos logeren. Tijdens een korte afwezigheid van de koning, wist de Trojaanse prins zijn gastvrouw zover te brengen, dat zij zich met hem inscheepte.
De bedrogen echtgenoot bracht tezamen met zijn broer Agamemnon. koning van Mykene, en geholpen door Hera. een krijgsmacht op de been van 100000 man, die in 1168 schepen naar Azië werd overgebracht. Daar trok men de schepen op het land en richtte een kamp in. Gedurende de eerste negen jaren hielden de Grieken zich hoofdzakelijk bezig met plundertochten. Toen kregen de opperbevelhebber Agamemnon en Achilles, die de meest strijdvaardige aanvoerder was, zo'n heftig meningsverschil dat Achilles zich aan elke actie onttrok. Dit bracht de Trojanen in het voordeel: onder aanvoering van Priamos' zoon Hektor dreigden zij zelfs de schepen in brand te steken. Op het meest kritieke moment gaf Achilles zijn wapenbroeder Patroklos verlof om in te grijpen. Deze had wel succes, maar werd door Hektor gedood. Om zijn vriend te wreken verzoende Achilles zich met Agamemnon en hervatte de strijd, totdat hij op zijn beurt Hektor ten val bracht. Na het verlies van deze grote aanvoerder en voorstrijder, voelden de Trojanen wel dat hun stad verloren was.