Post Description

Zet me maar bij het vuilnis,' zei hij vaak. `Als ik doodga, zet me dan maar bij het vuilnis. Ik ben dan toch dood, dus mij maakt het niet uit. Jij zult wel tranen met tuiten aan het huilen zijn.' En dan lachte hij. Net als ik, want we wisten allebei dat ik niet zou huilen. Ik huil nooit.
Sally Diamond snapt niet wat er zo vreemd is. Ze deed gewoon wat haar vader altijd al zei: hem bij het vuilnis zetten na zijn dood. Nu staat ze plotseling in het middelpunt van de belangstelling. Niet alleen van de media en de politie, maar ook van een stem uit een verleden dat ze zich niet herinnert. Terwijl Sally wegwijs wordt in de horror van haar vroegste jeugd, maakt ze ook voor het eerst nieuwe vrienden en belangrijke keuzes. En leert ze dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen...
`Liz Nugent heeft zichzelf overtroffen. Onvoorspelbaar en adembenemend, donker en verslavend, niemand gaat Sally Diamond nog vergeten!