Post Description

The Band was een Canadees-Amerikaanse rockband, die onder die naam bestond van 1968 tot 1976 en daarna in gewijzigde samenstelling van 1983 tot 1999.

Ze maakten voor het eerst naam in de tweede helft van de jaren zestig als begeleidingsgroep van Bob Dylan. Ze werden later op eigen kracht zeer invloedrijk als vertolkers van Americana en zorgden mede voor het opnieuw populair worden van diverse vormen van Amerikaanse traditionele muziek. In hun muziek versmolt country met folk, blues en rock-'n-roll.

The Band bestond uit de Canadezen Robbie Robertson (gitaar, piano), Richard Manuel (piano, mondharmonica, drums, saxofoon, keyboard, zang), Garth Hudson (keyboard, piano, clavinet, accordeon, synthesizer, saxofoon), Rick Danko (basgitaar, viool, trombone, zang) en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm (drums, mandoline, gitaar, basgitaar, zang). Naast hun 'vaste' instrument (hier als eerste genoemd) bespeelden zij allemaal veel andere instrumenten, zodat zij vaak van plaats wisselden. Vooral de klassiek opgeleide Hudson was een buitengewoon veelzijdig musicus. Zijn wonderlijke orgelklanken gaven de muziek een speciale klankkleur die door velen is nagebootst, maar door weinigen geëvenaard. Manuel, Danko en Helm, elk met een zeer markant stemgeluid, deelden de vocale partijen en Robertson, die zelden solo's zong, was de voornaamste componist en tekstschrijver. Hun producer John Simon (wel het zesde Band-lid genoemd) nam ook als sessiemuzikant aan de opnamen deel.

De stijl kenmerkte zich, vooral op hun eerste albums, door hun beheersing van allerlei instrumenten en hun aan gospelmuziek ontleende manier van zingen, waarbij zij de melodielijnen aan elkaar overgaven. Samen met bands als The Allman Brothers Band, The Byrds, The Flying Burrito Brothers, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Buffalo Springfield, Poco en Little Feat zorgde The Band voor een kritisch en vernieuwend geluid en een commercieel succes dat later werd opgepakt en verder gepolijst door onder meer de Eagles.

Op het hoogtepunt, rond 1970, stond The Band in zeer hoog aanzien bij een grote groep muzikale fijnproevers, maar bijna nog meer bij popcritici en collega-muzikanten. Zo verklaarde Eric Clapton, die geregeld met hen samenwerkte, meer dan eens dat hij het allerliefst lid van The Band zou zijn geworden. Voor het publiek waren ze een groep ijverige musici zonder sterallures, die liever hard met elkaar werkten aan perfectionering van hun songs dan achter drank en vrouwen aan te gaan. Later werd duidelijk dat ook zij toch niet ongevoelig waren voor de aandacht van groupies en de verlokkingen van drank en drugs. Ook hier ging dit gepaard met een verlies aan frisheid en creativiteit. Vooral Richard Manuel en Rick Danko konden hun verslaving moeilijk de baas. Toen Robbie Robertson, de meest gedisciplineerde muzikant in de groep, te kennen gaf dat hij genoeg had van het rondtrekken met "this alcoholic freakshow", leidde dit het einde in van The Band in zijn oorspronkelijke samenstelling, ook al werd dat einde groots gevierd.

Het feit dat Robertson als de voornaamste songwriter de rechten had op het merendeel van de composities, zou later een bron van veel onenigheid tussen de leden worden. De anderen hadden er spijt van dat zij na het uiteenvallen van The Band hun rechten voor een eenmalige afkoopsom aan Robertson hadden verkocht. Levon Helm gaf jarenlang lucht aan zijn verbittering jegens Robertson, die daarop nauwelijks reageerde. Helms argument was dat de songs van de Band het resultaat waren van intensief groepswerk en dat de speciale 'sound' van de groep in gezamenlijkheid tot stand kwam. Pas toen Robertson hem op 15 april 2012 op zijn sterfbed bezocht (Helm overleed vier dagen later) kwam een verzoening tot stand.

Na The Last Waltz gingen de leden van The Band ieder hun eigen weg, al waren ze ook op elkaars albums te horen.

The Band (in de oorspronkelijke samenstelling) werd in 1989 ingevoerd in de Canadian Music Hall of Fame en in 1993 in de Rock and Roll Hall of Fame.











*Disc One: The original album remixed and remastered (01:08:17)

01. Across the Great Divide 02:55
02. Rag Mama Rag 03:08
03. The Night They Drove Old Dixie Down 03:37
04. When You Awake (Richard Manuel / Jaime Robbie Robertson) 03:26
05. Up on Cripple Creek 04:41
06. Whispering Pines (Richard Manuel / Jaime Robbie Robertson) 04:00
07. Jemima Surrender (Levon Helm / Jaime Robbie Robertson) 03:33
08. Rockin’ Chair 03:43
09. Look Out Cleveland 03:10
10. Jawbone (Richard Manuel / Jaime Robbie Robertson) 04:21
11. The Unfaithful Servant 04:18
12. King Harvest (Has Surely Come) 03:39

BONUS TRACKS
13. Up on Cripple Creek (Earlier Take) 03:19
14. Rag Mama Rag (Alternate Version) 03:53
15. The Unfaithful Servant (Alternate Version) 04:50
16. Look Out Cleveland (Instrumental Mix) 03:10
17. Rockin’ Chair (A Cappella - Stripped Down) 03:44
18. Up on Cripple Creek (Instrumental Mix) 04:51



*Disc Two: Live at Woodstock (original rough mixes) + alternative takes and mixes (01:15:31)

01. Chest Fever (Jaime Robbie Robertson) 06:10
02. Tears of Rage (Bob Dylan / Richard Manuel) 05:31
03. We Can Talk (Richard Manuel) 03:15
04. Don’t Ya Tell Henry (Bob Dylan) 03:29
05. Baby Don’t You Do It (Brian Holland / Lamont Dozier / Eddie Holland) 04:07
06. Ain’t No More Cane on the Brazos (traditional) 04:30
07. Long Black Veil (Danny Dill / Marijohn Wilkin) 03:08
08. This Wheel’s on Fire (Rick Danko / Bob Dylan) 03:48
09. I Shall Be Released (Bob Dylan) 03:43
10. The Weight (Jaime Robbie Robertson) 04:45
11. Loving You Is Sweeter Than Ever (Ivy Jo Hunter / Stevie Wonder) 05:06

ALTERNATIVE TAKES AND MIXES
12. Get Up Jake [outtake – stereo mix] (Jaime Robbie Robertson) 02:18
13. Rag Mama Rag [alternate vocal take – rough mix] (Jaime Robbie Robertson) 03:05
14. The Night They Drove Old Dixie Down [alternate mix] (Jaime Robbie Robertson) 04:16
15. Up on Cripple Creek [alternate take] (Jaime Robbie Robertson) 04:54
16. Whispering Pines [alternate take] (Richard Manuel / Jaime Robbie Robertson) 05:07
17. Jemima Surrender [alternate take] (Levon Helm / Jaime Robbie Robertson) 03:49
18. King Harvest (Has Surely Come) [alternate performance] (Jaime Robbie Robertson) 04:31