Post Description

Onze buurplaneet blijft toch telkens weer tot de verbeelding spreken. Iets dat al begon met de Romeinse benaming die de rode planeet kreeg. Van boek en hoorspel ‘War of The Worlds’, ‘The Martian Chronicles’ van Ray Bradbury, het personage ‘Martian Manhunter uit de strips van DC Comics of de film ‘Total Recall’. Allemaal gebruikten ze de stoffige onherbergzaamheid als vertrekpunt van het verhaal.

Zo gebruikt Rick Wakeman nu ook diezelfde omstandigheden als thematisch bindmiddel. Zo staat iedere titel van een compositie voor een specifieke plek op Mars. Muzikaal past het naast zijn oude klassiekers als ‘Journey To The Center Of The Earth’ of ‘The Six Wives of Henry VIII’. Grootse progrock vol ambitie en nonstop wendingen.

Nu ontstaat er bij het meermaals beluisteren de (misschien) wat schizofrene situatie in het hoofd van de pan. Aan de ene kant is het album te beluisteren als top nieuw solo werk van Wakeman, een alternatief is om het te beluisteren als soundtrack van een nog niet gemaakte Sci-Fi film. Maar eigenlijk doet ‘The Red Planet’ vooral denken aan het moederschip! En dan heb ik het uiteraard over Yes. Het geheel van sfeer en instrumentarium alsof het weer 1973 is en niet 2020. Eigenlijk het enige element dat ontbreekt is de stem van Jon Anderson. Verder is alles op zijn plek voor een kosmisch avontuur alla ‘Close To The Edge’ of ‘Fragile’.

Of dit nu een teken is hoezeer de bijdrage van hun toetsenist de muziek van Yes altijd heeft gekleurd of dat het hier gaat om een vreemd soort toeval laat ik even in het midden. In ieder geval voor fans van de band een nieuwe werkje om van te genieten!

01. Ascraeus Mons
02. Tharsis Tholus
03. Arsia Mons
04. Olympus Mons
05. The North Plain
06. Pavonis Mons
07. South Pole
08. Valles Marineris

Line-up / Musicians:
Rick Wakeman / keyboards
Dave Colquhoun / guitars
Lee Pomeroy / bass
Ash Soan / drums

Ook voor Wakeman fans die niet van Yes houden, als die al überhaupt bestaan.