Post Description

Folk.

Onderstaande klinkt wat zweverig, (het is vertaald uit het Frans, maar laat het je niet weerhouden. Een artieste die mij in ieder geval meteen boeide en die muzikaal echt verschil maakt. Soms moet ik wennen, nu totaal niet. Ze mag blijven. 

Karen Lano loopt haar pad in de open lucht. Op pad, weg van het peloton, fel onafhankelijk en vrij, in opdracht van een innerlijke zoektocht en een muzikaliteit die even dwalend als zintuiglijk is, wellustig als gastvrij. Die speelt met de zwaartekracht zoals je schommelt in een hangmat. Wat tegelijkertijd vakmanschap en luxueuze arrangementen bevordert. Een fusie die zo beheerst is dat het gunstige trillingen veroorzaakt. Degene die begon tijdens haar middelbare schooltijd draagt de sporen van invloeden die zich ergens tussen Kate Bush en Bertrand Belin bevinden, en van veelvuldige ervaringen. 

We hebben haar de wereld rond zien reizen in gezelschap van het National Jazz Orchestra met het programma Broadway in Satin, een eerste album My name is hope in New York zien opnemen onder leiding van Michael Leonhart (Mark Ronson, Lenny Kravitz) en veelgeprezen: cover Queens of the Stone Age in een collectief project geïnitieerd door Olivier Libaux (Nouvelle Vague), stelde zich geleidelijk open voor het spreken in het Frans en richtte zijn eigen label op. 

Tracks:
01. Seule dans la danse
02. L'Âge d'or
03. L'Oiseau blanc
04. Le temps d'un rêve
05. Pasacé
06. Louve
07. Déesse
08. Femme nature
09. L'Île au bout du monde
10. Pasacé (en duo avec Emily Loizeau)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.

https://www.youtube.com/watch?v=FmMPN-2xZwk