Post Description

Dit achtste studioalbum van  de Australische zanger-gitarist Glen Hauld is voor de meesten onder ons de eerste kennismaking met deze artiest van Tasmaanse Aboriginal afkomst. Hij begon al op zijn dertiende met gitaarspelen en begon later aan een studie jazz improvisatie.
In 1990 debuteerde Glen met zijn Glen Heald Blues Band en vond daarnaast ook nog tijd om actief te zijn als muziekleraar en componist voor de Aboriginal film “In A League Of THeir Own” (2009) en voor albums met de Aboriginal singer-songwriter Shellie Morris.
Nu is er dus studioalbum nummer acht en dat valt vooral op door het zeer intense en zeer rauwe bluesgeluid. Glen is gezegend met een schuurpapieren strot, die af en toe als Tom Waits maar ook als Chris Rea klinkt. Zijn gitaarspel is al even rauw en zinderend hard. Daarnaast bespeelt Glen de zeer bijzondere Hans Reichel gitaar, een gitaar met een unieke zogenaamd “overtonen” geluid, dat zeer weldadig galmend klinkt.
Geopend wordt met de Robert Johnson klassieker Cross Roads dat een broeierige en zeer rauwe versie krijgt met gemeen schurende slidespel en de snauwerige ruwe zang van Glen. Zijn slidegitaar snijdt en kermt dwars door je ziel.’
Vervolgens is Got To Get Out Of Here (New Solo) een atmosferisch galmend bluesrocknummer met dit keer intieme, haast fluisterende zang van Glen. Een nummer met een zinderend soulgehalte en kermend hard gitaarspel, dat echter ook bij vlagen zeer sfeervol en zwevend klinkt.
Welfare Days is een lui, rauw en funky nummer met sinistere dreigende zang, bijbehorende voicesamples en bijtend gitaarwerk. Een nummer met een haast swamp-achtig geluid.
Washed Away Her Sins trekt nog verder de swamps in met een lui Tony Joe White-achtig funk geluid en schroeiend gitaarwerk. De Hans Reichel gitaar klinkt in het intieme deinende No Way Out Hawaiiaans op een jazzy manier. In The Thinline is het tijd voor een zeer ongepolijste boogie met vlammend slidegitaar spel en een uitzinnig gierende harmonica.
All Your Laws is een buitenbeentje op dit album aangezien we hier te maken hebben met een lui reggaenummer. Dust klinkt zeer broeierig en atmosferisch en heeft een hoog Tribal gehalte.
De slowblues Slow Blues (Get Another Beer) sluit het album zeer indrukwekkend af met Glen’s gitaarspel dat al bijtend invloeden als Hendrix, Vaughan en Buchanan voorbij laat komen.
Ik ben behoorlijk onder de indruk van dit album van deze Australische rauwe hellehond!