Post Description

Het verhaal van Alone In The Dark speelt zich af in Central Park, New York City. Central Park is tot in het kleinste detail nagebootst aan de hand van satellietbeelden en duizenden foto's. Het is 2008. Edward Carnby, hoofdrolspeler uit de originele game,is op zoek naar supernatuurlijke en bizarre gebeurtenissen. Paranormaal detective Carnby vindt zichzelf in het oog van de storm wanneer een apocalyptische avond de stad doet beven. Central Park is rechtgetrokken als een rustplek voor vele New-Yorkers maarhet draagt een gevaarlijk geheim met zich mee. Geruchten spreken over clandestiene activiteiten in de tunnels onder het park. Vastbesloten om het geheim te ontrafelen gaat Barnby op zoek naar antwoorden. Alone in the Dark combineert bestaande theorieën enfilosofische ideeën in een aangrijpende, spannende en wilde rit. Om sfeer en spanning te creëren hebben de makers een tv-seizoen structuur gebruikt om de speler op het tipje van zijn stoel te houden. De speler kan missies overslaan omdat de ontwikkelaarswilden dat iedereen het spel zou kunnen beëindigen.

De nadruk van Alone In The Dark ligt op het gebruik van voorwerpen en het inventief koppelen van alledaagse voorwerpen zodat ze wapens of hulpmiddelen worden. Gebruik afgebroken tafelpoten als fakkel of speel MacGuyver en maak van een deodorantspray en tape een stickybom. Spelers kunnen hun verbeelding de vrije loop laten in de combinatie van items. Het aantal van de items is beperkt maar de speler zal niet snel combinaties ontdekken. Om de betrokkensfeer te behouden hebben de ontwikkelaars gekozen voor een interactieve inventory. Je zal niet langer via de pauzeknop je inventory bekijken. Onhandige menu's zijn verleden tijd, vanaf nu is de speler de inventory. Open Barnby's jas en zie alle vergaarde objecten hangen.

Alone in the Dark maakt ook geen gebruik van een HUD (een display dat meestal je levensbalk bevat). Als je gewond bent, zal je dat zien aan je karakter. Een bloedende wonde stopt niet met bloeden als je er niets aan doet. Genezen doe je niet meer met een simpele klik. Nu moet je de tijd nemen om de wonde te verzorgen met een bus vriesspray om de wonde te dichten en het bloeden te stelpen. Vervolgens dient de speler nog verband aan te brengen om alle schade te herstellen.

Interactiviteit met de omgevingen is ook een belangrijk onderdeel. Deuren zijn in de meeste spellen onoverkombare objecten. Deuren geven je een gevoel van openheid maar ook een gevoel van beperking wanneer ze met alle moeite van de wereld niet opengaan. In Alone in the Dark hoeft de speler maar gewoon het slot van de deur te schieten en je kan er binnen. Vrijwel elke deur in het spel kan je openkrijgen op een of andere manier. Houten deuren kan je gemakkelijkheidshalve gewoon in brand steken. Je ziet de deur zoin elkaar stuiken van de hitte en met een hard voorwerp sla je de deur zo aan splinters. Andere interactieve objecten zijn auto's. Auto's worden vaak als levelopvulling gebruikt. In de meeste gevallen kan je ze laten exploderen maar zelden is er zoveel diepgang in een wagen gegaan als in Alone in the Dark. Doorzoek het handenschoenenkastje, luister naar de radio, verlicht je omgeving met de koplampen of zoek naar de sleutels als de eigenaar ze ergens verstopt heeft.

Alleen al voor diversiteit in gameplay elementen en de combinatie van alle mogelijke fysische eigenschappen maken van dit spel een action/adventure/horror/survival game dat het bekijken waard is. De onconventionele aanpak van puzzels en een ton aan interactiemogelijkheden zorgen voor eenspel dat zelfs doorwinterde gamers zal verbazen. Alle interactie is mogelijk op verschillende manieren en elk probleem heeft verschillende oplossingen zolang het maar mogelijk is in het echte leven.