Post Description

Op verzoek:
Het open geheim is Tony Parsons’ eerste boek. Hij vertelt hierin onder andere over wat later de belangrijkste gebeurtenis in zijn leven bleek te zijn: een wandeling in een park waarin hij, als individu, ophield te bestaan. Er kwam een stilte en aanwezigheid over alles en iedereen en de persoon Tony Parsons verdween. Dit alles gebeurde in een fractie van een seconde die eeuwig scheen te duren.
Naar aanleiding van deze gebeurtenis is Tony gaan spreken. Tegenwoordig bezoeken duizenden mensen zijn bijeenkomsten en retraites, ook in Nederland.

De persoonlijke ervaring van eenheid die Parsons in zijn boek beschrijft, noemt hij onze ‘oorspronkelijke menselijke staat’. Als kind kende hij die eenheid, maar met het verstrijken der jaren trad hij – net als bijna iedereen – de wereld van afgescheidenheid en behoefte binnen. Totdat hij plotseling weer het ‘open geheim’ van de eenheid ervoer en overspoeld werd ‘door een liefde en een totaal begrip die volstrekt onvoorstelbaar zijn.’

Door deze ervaring kwam de auteur tot het inzicht dat onze ideeën over verlichting en onze krampachtige spirituele inspanningen, ons juist van de ervaring van die eenheid kunnen afhouden.

In Het open geheim beschrijft Tony Parsons een unieke en revolutionaire sprong in de waarneming van wie wij werkelijk zijn. Het open geheim is dat we niet hoeven te zoeken, we hoeven slechts te zijn.

‘Wees gewaarschuwd: als je dit boek leest, raakt je geest in een toestand van niet-weten hoe het nu verder moet en ik vermoed dat dit precies de bedoeling van de auteur is…’

‘Eigenlijk is dit geen spiritueel boek. Helemaal niet zelfs. Het maakt juist een einde aan het hele idee van zoeken en spiritualiteit. Het is verfrissend en ongekunsteld. Een volslagen radicale manier van communiceren.’

Lezersreacties op www.amazon.co.uk

Uit het boek:

Wanneer ik zo onbevooroordeeld mogelijk terugkijk op mijn leven, zie ik hoe ik de mensen, de gebeurtenissen en de patronen heb aangetrokken die volmaakt pasten bij de invloeden en beelden die mijn particuliere overtuigingen hebben uitgezonden.

Veel mensen zijn heel opgewonden geraakt van dit idee en hebben geopperd en onderwezen dat als we onze gedachtepatronen en onze overtuigingen kunnen veranderen, dat we dan de manier waarop we het leven ervaren kunnen veranderen. Dat zou misschien wel kunnen, maar dat is helemaal niet waar het om gaat. Want wat we werkelijk zijn, gaat ervaring en overtuiging te boven.

Wat voor bestaan probeer ik te creëren, als ik nog niet opnieuw heb ontdekt wat ik ben? Vanuit welk punt zie ik duidelijk dat wat ik denk te willen echt is wat ik nodig heb? Zal mijn idee van wat ik moet creëren beter zijn dan het jouwe, of zullen onze individuele visies botsen? Dat blijkt het zich herhalende patroon te zijn.

Wat de mensen die zich achter dit idee scharen mogelijk niet beseffen is dat zich, achter al onze wensen en verlangens om te creëren wat we denken te willen, een verborgen agenda bevindt … een ander en veel machtiger principe van onvoorwaardelijke liefde dat onophoudelijk functioneert en ons helemaal eigen is, maar meestal niet herkend wordt. Dit is in feite de kern van de levende paradox.

Het gehele bestaan zoals we het kennen, binnen de beperkingen van tijd, is slechts een reflectie van dat verborgen principe dat ons voortdurend uitnodigt ons te herinneren wat we werkelijk zijn. Binnen die reflectie bestaat geen goed of verkeerd, beter of slechter, maar alleen de uitnodiging.