Post Description

Het virtuozentijdperk was doordrenkt van vooruitgangsdenken: hoger, luider, moeilijker, langer. En onder dat gesternte werd Henri Vieuxtemps, een van de belangrijkste Belgische violisten, groot. Het doorsnee concertprogramma van die tijd bevatte dan ook vooral muziek waarvan de inkt nog maar nauwelijks droog was, terwijl vioolconcerten van Mozart en Beethoven lagen te verstoffen. Dankzij solisten als Hilary Hahn maken we eindelijk kennis met degene die Beethovens Vioolconcert ooit weer op de lessenaar zette: Henri Vieuxtemps. Een invloedrijke figuur die als kapelmeester onder tsaar Nikolaas I – hij was als zodanig tevens viooldocent aan het conservatorium van St.-Petersburg – een stevig fundament legde voor een vioolschool die de Weense Klassieken nog altijd een warm hart toedraagt. Hahns idee om Mozart aan Vieuxtemps te koppelen, werkt: de inleidende hoornsolo van Vieuxtemps 4 na Mozart 5 is pakkend en dat de verlengd-klassiek aandoende orkestpassages nogal naar eergisteren smaken zijn we snel vergeten als Hahn haar spel eenmaal hervat. Geen holle violistische krachtpatserij, maar een prachtig muzikaal landschap waar de viool als een heldere beek doorheen klatert: hij is goeddeels vergeten, maar aan smaak mankeerde het Vieuxtemps niet

bestandnaam hh