Post Description

Grote talenten komen altijd onverwacht. Natuurlijk hadden we op basis van Phoebe Bridgers’ eerste single Killer, uitgebracht op Pax AM, het label van Ryan Adams, al het nodige kunnen verwachten, maar dat was al twee jaar terug en het bleef wel heel erg lang stil. Tot daar begin dit jaar ineens het waanzinnig mooie Smoke Signals was en het wachten naar het album begon. Met Stranger In The Alps, haar albumdebuut, wordt het wachten echter ruimschoot beloond.
Bridgers is een bizar groot talent. Als het album start met dat waanzinnig mooie Smoke Signals wordt je gelijk haar muziek ingezogen. Daar helpt een tekstfrase als ‘I want to live in the Holiday Inn. Where somebody else makes my bed. We’ll watch TV while the lights on the street, put all the stars to death. It’s been on my mind since Bowie died. Just checking out to hide from life’ natuurlijk ook wel heel erg aan mee. De rustig kabbelende elektrische gitaar, een prachtig arrangement en die heerlijke stem van Bridgers zijn daar ook debet aan. Droom albumopener.
Met het wat steviger Motion Sickness rekent ze met lekker gruizig klinkende gitaren en een lekker pulserende beat af met een relatie (I hate you for what you did, I miss you like a little kid). Wat een geweldig aanstekelijke song met fraaie uitbouw is dit ook en wat een terechte eerste single. Met het prachtig ingetogen Funeral (I am singing at a funeral tomorrow, for a kid a year older than me) belanden we dan weer in een fascinerende andere sfeer. Het vermogen van Bridgers om teksten te schrijven waardoor je vanaf de eerste regels gelijk het hele verhaal wilt weten en deze te vergezellen met memorabele melodieën wordt volslagen duidelijk.
Nog maar drie songs op weg weet je al dat Stranger In the Alps een van de debuutalbums van het jaar is. Misschien wel het debuut van het jaar. Wat een bizar groot talent openbaart zich op dit album. Zowel in melodie als in tekst kent Bridgers maar weinig gelijken. Nog maar 22 jaar trekt ze je elke song in, al is het door de melodie of het arrangement of die rijke teksten. Luister naar het overweldigend mooie Scott Street en wees overtuigd. Weinig mooiere songs die je dit jaar zal horen.
Stranger In The Alps is pure muzikale rijkdom. Demi Moore, het samen met Conor Oberst uitgevoerde Would You Rather, het eerder genoemde Killer, Georgia (wat in een andere versie ook op haar eerste single stond), Chelsea en het achter de piano gezeten uitgevoerde You Missed My Heart (pffff dat zijn dus gewoon alle andere songs van het album!) zijn al net zo prachtig als die eerder genoemde songs.
Dat Tony Berg een legendarische producer is mag duidelijk zijn. Hij was de man die niet alleen March, dat prachtdebuut van Michael Penn, maar ook Whatever het al net zo overweldigende debuut van Aimee Mann, naar grote hoogte tilde. Hij is de man die exact snapt wat een song nodig heeft om bijzonder te worden. Samen met Ethan Gruska heeft hij een geweldige klus geklaard.
Stranger in the Alps heeft een ingetogen sfeer maar Bridgers weet die kanp te doorbreken door in de meeste gevallen met een elektrische gitaar de basis te leggen en deze met briljant gevonden instrumenten en arrangementen te verrijken waardoor geen eenvormigheid of een te grote ingetogenheid optreed. En die teksten komen steeds zo mooi prominent voorbij (‘I asked you, “How is playing drums?. You said it’s too much shit to carry.”And what about the band?”. You said they’re all getting married’) en zijn zo mooi observerend, dan weer persoonlijk en recht het hart in, dat ze je niet kunnen ontsnappen.
Strangers In The Alps is een droomdebuut. Een album op te koesteren en dicht bij je hart te houden. Debuutalbums als deze komen maar heel weinig voorbij. 
 
Phoebe Bridgers is een heel grote! ontdekking...