Post Description

Slowly Rolling Camera - Juniper [Edition Records] 2018

Doordat Dave Stapleton vooral in het nieuws is om zijn label Edition Records te promoten, zou je bijna vergeten dat hij een begaafd toetsenist en componist is, van onder andere klassieke muziek en soundtracks. Bovendien is hij de voorman van Slowly Rolling Camera – te zien op North Sea Jazz - dat zijn wortels zowel in de jazz als in de triphop en drum ’n bass van groepen als Portishead en Massive Attack heeft. De muziek heeft ook veel weg van Cinematic Orchestra, waarvan ex-gitarist Stuart McCallum op dit album meedoet. Er spelen veel gastmuzikanten mee op deze plaat, waaronder de saxofonisten Nicolas Kummert en Mark Lockheart. Een indrukwekkend gezelschap dus.

De zang ontbreekt ditmaal, omdat de groep terug wilde naar haar instrumentale roots. Dionne Bennets trok op de vorige twee albums met haar krachtige, dominante zang nogal de aandacht, waardoor de muziek meer naar popmuziek zweemde. Het ontbreken van zangpartijen lijkt te zijn gecompenseerd door de meerdere muziekinstrumenten, waardoor de muziek af en toe nog steeds naar pathos neigt. Bijvoorbeeld in het lange titelnummer met diverse saxofoon- en gitaarsolo’s. Ook het daaropvolgende ‘Helsinki’ is een vol nummer. De solo’s zijn daarbij niet allemaal even opzienbarend. De saxofoon op ‘Helsinki’ had zo op een Roxy Music-album kunnen staan. 

‘A Thousand Lights’ ademt vervolgens rust, ook omdat het rusteloze drumwerk van Bennet ontbreekt. ‘Hyperloop’ is weer een ritmisch stuk met unisono blazers en een vette groove. Halverwege wordt opeens het tempo eruit gehaald. Veel van de nummers kennen dergelijke abrupte wendingen, die de muziek boeiend houden. Constanten zijn de drum-and-bass-ritmes van Bennet en Stapletons expressieve synthesizerpartijen. Producer Deri Roberts zorgt voor smaakvolle elektronika.

Stapleton schrijft prachtige melodieën, die in de rustiger nummers beter uit de verf komen, zoals ‘Crossings’, ‘Nature’s Ratio’ (met een Mathias Eick-achtige trompetpartij van Neil Yates) en het warme en stemmige ‘Eight Days’. De beste track van de plaat evenwel is ‘The Outlier’ opnieuw met unisono blazers en een geweldige saxofoonsolo, het meest jazzy stuk van de plaat. 

Slowly Rolling Camera heeft een geweldige live-reputatie. Als je vrijdag aanstaande op North Sea Jazz  bent, bezoek dan ook de Yenisei-zaal, waar naast Slowly Rolling Camera trouwens ook andere grote namen uit Stapletons Edition-stal zullen optreden. 

album huren: Muziekweb
labelinfo: Edition Records