Post Description

Eric Clapton - Slowhand - 24-bit/96kHz [mqa]

In 1968 al werd Clapton in muziektijdschrift Rolling Stone uitgeroepen tot 'het vleesgeworden bluescliché'. Dat was een behoorlijke knauw voor Clapton die volgens bandmaten Ginger Baker en Jack Bruce met het tijdschrift 'at en sliep' en van voren naar achteren las. Dat juist dit tijdschrift zo'n harde dreun uitdeelde was een grote klap voor de gitarist en zorgde er voor dat hij ging twijfelen aan de richting waar het met Cream opging. Daar kwam bij dat hij een tape had gekregen met daarop het debuutalbum van The Band, Music From The Big Pink. Dat album maakte een behoorlijke indruk en voedde zijn twijfels verder. Hij heeft later aan diverse leden van The Band opgebiecht dat hij bijzonder graag als gitarist was toegetreden, ook al wist hij heel goed dat Robbie Robertson een meer dan competente gitarist was. Wel kun je gerust zeggen dat de behoefte van 'sideman' zijn in min of meerdere mate is te herkennen in groepen na Cream, zoals Blind Faith, Derek & The Dominoes en Delaney & Bonnie.
Dat zijn solo albums in de zeventiger jaren muzikaal afweken van de periode 1965-1968 was misschien in dat licht bezien onvermijdelijk. En dan neem ik nog niet eens de periode 1970-1973 mee die door hem besteed werden aan de heroine. Dat deze muziek als schommelstoelmuziek wordt afgedaan is inderdaad een constatering, maar naar mijn mening niet fair. Wat vind je allemaal op de albums uit 1974-1981? Gospel, blues, country rock, rock, reggae. Met andere woorden, hij maakte zich tal van nieuwe stijlen meester. In de Popencyclopedie van Muziekkrant OOR kom je de term 'laid back' tegen. Naar mijn mening een wat betere term. De term 'laid back' kom je in dezelfde Popencyclopedie ook tegen bij J.J. Cale maar bij hem heb ik nog nooit het verwijt van schommelstoelmuziek gehoord.


[mqa]
MQA werd ontwikkeld door het Engelse audiomerk Meridian om met een beperkte bandbreedte hoge resolutie audiobestanden te kunnen distribueren en streamen. Dit maakt het mogelijk ‘Studio Master’-kwaliteit bestanden te streamen zonder kwaliteitsverlies. MQA is erop uit om muziekinformatie die bij een cd-opname verdwijnt maar wel in een studio geregistreerd wordt, te behouden. De voornaamste oplossing die MQA aanbrengt, is het slimmer verpakken van de informatie. De hi-res data (de exacte audio zoals in de studio opgenomen) blijft behouden, maar zit als het ware verborgen. MQA-compatibele spelers – die wel degelijk op de markt gebracht worden – kunnen die gedetailleerde informatie uit het bestand halen. Software om gebruik te maken van de MQA kwaliteit is bijv Audirvana, Amarra, Roon en JPLAY. Op de website van Audirvana kun je een 30-dagen trial downloaden om kennis te maken met MQA.

Deze post is voorzien van 10% Par2. De MQA bestanden zijn 24-bit/96kHz, echter de beperkingen van je eigen systeem zijn altijd het maximaal haalbare.