Post Description

Het is belangrijk dat we onze aandacht niet langer richten op de ogenschijnlijke verdeeldheid van het bestaan, maar op het Ene, het onverdeelde, schrijft Jan van Delden. ‘Ga suizen!’, zo noemt hij het, en vind de plek in jezelf waar alleen het ervaren-zijn zelf overblijft, de ‘toestand’ die er was voor het dromen-maken begon. Dan kun je zonder moeite alle ego-gedachten passeren die je een ander verhaal proberen te vertellen.

Het gaat erom dat we inzien dat we niets snappen. En dat dit ook niet hoeft, want ‘in de spil van het wiel van het bestaan valt er niets te snappen’. Je kunt het alleen maar zijn. Dat is ‘niets doen’, oftewel ‘de spil vasthouden en de rand loslaten. De rand loslaten is de spil vasthouden. Maar als je de rand één seconde los kunt laten, kun je dat altijd. En dat is leren suizen. Als je de spil één seconde kunt beetpakken, kun je hem eeuwig vasthouden.’ Hiertoe nodig Jan zijn lezers uit.

Alleen zien wij mensen de spil vaak als een soort hindernis die ons naar de rand dwingt. We zien niet dat we die rand zelf creëren. Vanuit de spil, de innerlijke stilteplek waar we altijd zijn, nemen we alles waar: het geluid van een vogeltje, de zitting van de stoel, de bomen in de verte, de kriebel in onze neus. Als we dit beseffen, aldus Jan van Delden, zien we ook dat we dit waarnemen zelf zijn, en niets anders dan dat. En dan: ‘ben je “breed”, zo breed als het waarnemen zelf. Als er in dat waarnemen een gedachte opkomt, laat je die komen en gaan en blijf je breed. Meer gebeurt er niet, meer gebeurt er nooit. Er is geen doener binnen ons Zijn.

Drie belangrijke bronnen voor Jan van Delden zijn de Odyssee, het werk van Atmananda Krishna Menon en een Cursus in Wonderen. Deze verwijzen allemaal naar het Ene dat we met elkaar delen en Jan gebruikt ze regelmatig ter illustratie van zijn eigen inzichten.

Het Ene kan volgens Jan in alles herkend worden. Alles wat je bij een ander ziet, kun je ook bij jezelf zien, anders kun je het niet herkennen. Grenzeloze herkenning van jezelf in de ander kan niet anders dan leiden tot herkenning van het Ene.