Post Description

Alles heeft ergens een begin nodig, alhoewel dat voor muziekstijlen moeilijk te bepalen is. Een muziekstijl begint nooit zomaar ergens, maar is meestal een uitloop van verschillende stijlen en omstandigheden. De muzikale geschiedenis van Washington D.C. is een gekende scene waar deze band zeker zijn aandeel in had. Niet als deze formatie, maar wel als je de bandleden bekijkt. Ian Mackaye (Fugazi, Minor Threat, …) heeft absoluut zijn stempel gedrukt op de punkscene in Washington en ook met Discord Records heeft hij hier een grote verdienste. Ook Joey Lally (bassist Fugazi en the Messthetics) is hier een constante aanwezige. De wederhelft van Ian Mackaye, Amy Farina (zus van Geoff Farina van Karate), heeft ondertussen ook al haar sporen verdient bij o.a. The Evens. De lijst is lang en indrukwekkend en wekt nu al hoge verwachtingen.
Hoge verwachtingen zijn altijd gevaarlijk, maar als je met dit trio een band vormt, waar Ian Mackaye en Amy Farina het vocale gedeelte voor hen nemen, dan mag je toch wel spreken van een supergroep binnen het genre. Niet dat supergroepen altijd een recept tot een succes waren, maar we kunnen jullie al gerust stellen. Coriky zal niet teleurstellen als je bovenstaande invloeden kan smaken. Er zit van alle bands wel wat in, maar het rauwe en het snelle van Minor Threat, ga je op deze plaat niet horen. Toch blijft deze samenstelling op een of andere manier verbonden met punk. Volgens dhr. Mackaye is punk een levensstijl waarin je zelf bepaalt wat je kan en mag, en daar heeft hij natuurlijk een punt. Toch sluit deze muziek niet aan bij de punk zoals wij hem kennen.
Snel, agressief en rauw gaan we als ingrediënt dus niet terugvinden. Maar wat dan wel? De plaat is vooral heel clean met weinig distortion, maar toch is het geen rustige plaat. Als het distortionpedaal dan toch boven wordt gehaald, dan is het om een bepaald stuk te accentueren waar de stem dan wegvalt. Als je naar de solo van “Shedileebop” luistert, dan hoor je een sterke verschuiving van een soort mathrock (dat wat je bij the Messthetics ook hoort), naar een rustig gedeelte om dan nog eens heerlijk luid uit te halen. In “Too Many Husbands” is de distortion dan wel volop aanwezig, maar daar hoor je de heerlijke melodie die bijna in elk nummer zit.
Die melodie is iets wat de laatste jaren bij Ian Mackaye heel belangrijk is geworden, ook bij The Evens was dit al zo. Als je de single “Clean Kill” beluistert, dan worden deze melodieën aan elkaar geweven. In deze melodie zit dan nog eens een constante variatie, en dat wordt door zowel drum, gitaar als bas gedaan. “Clean Kill” laat heel goed horen waar Coriky tot in staat is. Rustig en poppy kan je het nummer niet niet noemen, maar toch zit er een heerlijke oorworm in zodat het lekker blijft hangen. Een single leren schrijven hoef je dit trio al lang niet meer leren, en toch is het steeds weeral een straffe prestatie hoe Coriky nu zo’n nummers brengt. Ook “Say Yes”, “Jack Says” zitten in datzelfde genre.
Maar er staan ook rustigere songs op waarbij je gerust even kan wegdromen, zonder dat je de aandacht verliest. “Hard to Explain” is op zich een rustig nummer, maar er zit een constante dreiging in. Echt ontploffen doet het niet, maar de overgang naar het cleane, stevigere stuk verdient onze aandacht. “Have a Cup of Tea” en “Inauguration Day” zijn dan de twee kalmere liedjes die wat vlakker zijn en je wat laten wegdromen. En toch is er geen enkel moment van zwakte tijdens deze songs. Afsluiter “Woulda Coulda” is misschien wel het meest rustige (folk)nummer op plaat, maar de oorworm en het taalspelletje dat ze in dit refrein hebben gestoken, is ronduit fantastisch. Het zou bijna plat commercieel klinken met een andere setting, maar hier klinkt het als een sterkte.
Mackaye en de zijnen slagen er moeiteloos in om een plaat af te leveren die perfect past in de platencollectie van Discord Records. Je kan het wijten aan ouderdom, maar het is gewoon logische evolutie van deze bezetting. En dat je dit trio weinig kan bijleren, dat laten ze op deze plaat wel zien. Vooral het aspect ‘songwriting’ is een sterkte op deze plaat en daar kan Miguel Wiels nog wat van leren. Coriky s/t is uit sinds 12 juni en is een aanrader voor de fans!