Post Description

2022.4  BBC The Sky at Night - The Astronomer Royal at 80

Martin Rees is misschien wel de meest gerenommeerde kosmoloog van Groot-Brittannië. Hij was meester van Trinity College, Cambridge, voorzitter van zowel de Royal Astronomical Society als het Institute of Physics, en leidde de belangrijkste wetenschappelijke instelling van het land, de Royal Society. Nu, op het punt om zijn tachtigste verjaardag te vieren, praat Lord Rees met Chris Lintott over zijn carrière in de wetenschap.

Lord Rees zegt dat hij als kind niet echt geïnteresseerd was in de nachtelijke hemel en alleen wetenschap nastreefde op school omdat hij talen moeilijk vond. Hij had ook spijt dat hij wiskunde had gestudeerd in Cambridge, maar kwam pas op gang tijdens zijn postdoctorale studie, toen hij door Dennis Sciama werd aangenomen om onderzoek te doen in de astrofysica, wat leidde tot zijn doctoraat.

Rees' carrière omvat wat hij een 'gouden eeuw' voor de astronomie noemt. Het begon in een tijd dat er over de oorsprong van het heelal werd gedebatteerd, toen de flamboyante Fred Hoyle's 'steady state'-theorie uiteindelijk door de boekenlegger Martin Ryle ter discussie werd gesteld, met behulp van de nieuwe technologie van radioastronomie - gedeeltelijk geholpen en bijgestaan ​​door een jonge Martin Rees, wiens werk aan quasars de fatale klap hielp uitdelen.

Rees was een tijdgenoot van Stephen Hawking en was getuige van de opwinding van het zien van zwarte gaten die verheven waren van een speculatief concept tot een integraal onderdeel van de evolutie van ons universum. Zoals vele vorderingen, waaronder radioastronomie, gebeurde dit dankzij gelijktijdige ongelukken. Werk aan radar tijdens de Tweede Wereldoorlog leidde tot vooruitgang in het zien van het universum in niet-zichtbare golflengten. Hoewel ze in de 19e eeuw waren gepostuleerd, kwam de realiteit van zwarte gaten via Einsteins relativiteitstheorie, gecombineerd met radioastronomie en Roger Penrose's genie voor wiskunde.

Keer op keer, gedurende de carrière van Rees, bleken schijnbaar bizarre ideeën in de kosmologie hun verdienste te hebben. Rees en zijn collega's toonden aan dat 'donkere materie' - een speculatieve 'oplossing' voor inconsistenties in de dynamiek van sterrenstelsels - ook essentieel is voor het begrip van hoe het vroege universum vorm heeft gevonden, waardoor het concept geloofwaardiger wordt.

Rees, een van de meest gevierde denkers en schrijvers van de wetenschap, is nooit verlegen geweest om zich bezig te houden met moeilijke concepten. Terwijl de 'oerknal' de vraag naar ons oorsprongsverhaal oploste, roept het ook andere vragen op, zoals 'wat was er vóór de oerknal?', en Rees houdt ervan de mogelijkheid in overweging te nemen dat er andere universums zijn, misschien met de eigenschappen van onze universum dat ons heeft doen ontstaan, of misschien geheel of gedeeltelijk anders.

Lord Rees bespreekt ook de zoektocht naar buitenaardse intelligentie, waarbij hij opmerkt dat hoewel complex leven kan ontstaan ​​of is ontstaan ​​in het universum, de kans groot is dat, gezien de enorme tijdschalen die ermee gemoeid zijn, we bijna gegarandeerd naast elkaar zullen bestaan. Maar dit leidt tot het intrigerende vooruitzicht dat elke intelligente beschaving, inclusief de onze, waarschijnlijk kunstmatige intelligenties zal creëren die ons zullen vervangen en misschien wel bijna onsterfelijk zijn.

Terwijl Lord Rees zich zorgen maakt over de bedreigingen die AI en het misbruik van technologie vormen voor onze beschaving, ziet hij een potentieel mooie toekomst in termen van wetenschappelijke ontdekkingen, daarbij verwijzend naar internationale samenwerkingen en technologische vooruitgang die ons misschien een antwoord kunnen bieden op enkele van de vragen die we vandaag overwegen om te moeilijk zijn - zoals het begin van het heelal en zwarte gaten nog niet zo lang geleden.