Post Description

In 2010 neemt een violiste deel aan America’s Got Talent en verbaast de jury niet alleen met haar muzikale talent, maar ook met haar dansmoves. Ze strandt in de kwartfinales, maar haar YouTube-kanaal krijgt door haar deelname wel een enorme boost. Uit de viool komt er niet alleen maar klassieke muziek, maar ook hip-hop en dubstep. Twee jaar na haar deelname verschijnt er een eerste album dat ze naar zichzelf vernoemd Lindsey Stirling. Het instrumentale album bevat ‘hits’ als “Crystallized” en “Moon Trace“. Nog een twee jaar later verschijnt Shatter Me. Hier krijgen we op een paar nummers (onder andere de titletrack) gastzangeressen te horen. Intussen worden de bijhorende videoclips een stuk spectaculairder doordat Stirlings populariteit (en budget) toeneemt. In 2016 bracht de violiste een derde album uit en hier kregen we op de meeste nummers gastzangeres te horen.Opnieuw twee jaar na haar vorige album komt Lindsey Stirling met een nieuw album Artemis. Dit keer opnieuw bijna volledig instrumentaal. Artemis begint met “Underground” en zo krijgen we na een ietwat magische intro een geweldige dubsteptrack te horen. De viool leidt een goed opgebouwd nummer en zo neemt Stirling ons meteen mee in haar nieuwe wereld. Ook op het tweede nummer glijdt de viool over elektronische beats. Ook “Artemis” is vrij duister nummer, maar de bridge is een lichtpuntje. Donker als de nacht, maar met maanlicht om ons door de duisternis te leiden.
De titels van het nummer en album zijn dus niet gestolen. Artemis is de Griekse god van onder andere de maan. De dochter van Zeus is ook de godin van de jacht, wildernis, wilde dieren en kuisheid. Onlangs organiseerde Stirling een livestream waarbij ze een avatar synchroon met zichzelf liet bewegen en vioolspelen. Tussen de nummers door legde Lindsey uit dat één van haar favoriete dingen aan de maan is; dat die er altijd is. Ook als je de maan niet kan zien, is ze er. Het ene moment schijnt de maan zeer fel en geeft het hemellichaam ons veel licht, maar het andere moment zien we tussen de sterren alleen maar duisternis. Een metafoor voor van alles en nog wat.

Artemis is de Godin van de maan en we horen dat Lindsey Stirling zich liet inspireren door dit hemellichaam. Het ene nummer klinkt wat duisterder en zwaarder dan het andere, maar we hadden graag nog wat lichtere, persoonlijkere nummers gehad. Op de meeste nummers bouwen de viool en (begeleidende) beats op naar verschillende hoogtepunten. “Between Twilight” is een nummer dat opvalt tussen al de rest, omdat dit veel rustiger is. Het nummer is ook net iets magischer dan de rest, maar toch ontbreekt Stirling haar muziek opnieuw niet aan magie. Toch moet de magie soms onderdoen voor de beats. Op de twee nummers waarop Lindsey samenwerkt met een zangeres, wordt de viool van de voorgrond geduwd een ook dat is jammer. Bovendien beginnen de nummer na een tijd wat op elkaar te lijken. Kort samengevat: de door het maanlicht geïnspireerde beats komen soms iets te veel op de voorgrond waardoor de viool moet onderdoen.