Post Description

Dit verhaal van Tanith Lee is tweemaal uitgegeven in Nederland.
Gradivus heeft het als 'Het kasteel der duisternis' in 1981 op de markt gebracht. Uitgeverij Piramide als 'Kasteel van de duisternis' in 1994.
De vertalers zijn verschillend: van de Gradivus-uitgave is het Dra. J.A van der Leeuw-Loosjes, de Piramide-versie is vertaald door Vincent van der Linden.
Van het Piramide-boek bestond al een epub. Dit is de Gradivus-editie: een geheel nieuwe scan, want de vertalingen zijn té verschillend.

Het verhaal:
Lir wist dat iets hem riep. Niet dat hij een geluid hoorde maar toch klonk er een stem. Onhoorbaar maar even nadrukkelijk als zijn polsslag. Ook droomde hij en die dromen waren niet geruststellender dan het drieste gedrag van de dorpelingen in dat afgelegen oord.
Was er een kasteel. Of alleen maar een ruïne?
Wie of wat riep hem? Als hij nu niet terugging zou hij het nooit weten. Lir gooide zijn lier over zijn schouder en richtte zijn schreden in de richting waar het geluid vandaan kwam.
Lilune werd wakker in het kasteel en vroeg zich af wat voor geluid ze hoorde. Deoudeheksdiehaarverzorgde wist niet dat ze de toverformule kende.
Terwijl ze rustig aan de rand van het spiegelende meer zat hoopte ze dat er iets zou gebeuren. Later zou ze, door schade en schande wijs geworden, ontdekken dat, als Lir aan de roepstem gevolg zou geven, zij uit de duisternis bevrijd zou worden.

Nu alleen nog nummer 36: De halfling.