Post Description

Elk nieuw Mogwai album is iets om optimaal naar uit te kijken. Al helemaal na een jaar waarin we verstoken zijn gebleven van liveconcerten komen de door stevige gitaren gedreven magische muzikale landschappen die de band telkens weer weet op te trekken genadeloos binnen. As The Love Continues brengt het beste van de band in glorieuze klanken naar buiten.

Ongemerkt is het Schotse Mogwai ook alweer 26 jaar onderweg in hun muzikale ontdekkingstocht die met debuut Mogwai Young Team (1997) gelijk al de oren deed spitsen, met hun tweede album Come On Die Young nog harder overtuigde en met elk nieuwe album opnieuw aangaf voor een lange carrière te gaan. Immer fascinerende eigen albums en diverse filmscores waren die afgelopen 26 jaar het gevolg.

As The Loves Continues brengt hun wederom samen met Dave Fridmann, de Amerikaanse producer die reeds vanaf Come On Die Young bij opnamen van albums van de band betrokken was en als geen ander snapt wat de sound van de band nodig heeft. Deze keer deed hij, vanwege het coronavirus, de productie van afstand (zie het interview met Mogwai’s Barry Burns) en bizar genoeg klinkt die deze keer nog beter dan we al gewend zijn.

Gelijk bij albumopener To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth hoor je een sound waarbij het volle potentieel van de band (Stuart Braithwaite (gitaar/zang/bas), Barry Burns (gitaar/bas), Martin Bulloch (drums) en Dominic Aitchinson (gitaar/bas)) prominent naar voren komt. En waar de mannen van Mogwai al uitstekend weten hoe ze hun instrumentale rocktracks briljant kunnen leggen voegt Fridmann daar gewoon nog wat lagen en diepte bij.

De daarop volgende tracks Here We, Here We, Here We Go Forever en Dry Fantasy verrassen doordat ze grotendeels vanuit toetsen opgebouwd zijn en lijn krijgen. En waar bij Here We, Here We, Here We Go Forever dan nog gitaren een belangrijke sound aanduwende schakel zijn, blijven die in Dry Fantasy subtiel in het klankbeeld. Prachtig sfeervolle tracks. Met het erg sterke Ritchie Sacramento, met zang van Braithwaite, doorbreekt de band de instrumentale weg om vervolgens met het waanzinnige Drive The Nail, zonder zang, een van de allerbeste Mogwai tracks ooit af te leveren. Ronduit magistraal hoe de band hier ruim zeven minuten los gaat.

Al net zo meesterlijk is het met heel erg veel strijkers verrijkte Midnight Flit, wederom een hoogtepunt binnen hun oeuvre, die volgt op het ook al zo heerlijk dik klinkende Ceiling Granny (songtitels en Mogwai is iets van een geheel andere orde…) en Fuck Off Money, met in het eerste gedeelte van een door de blender gehaalde zangstem als referentie aan de titel? Het machtige Midnight Flit wordt trouwens opgevolgd door wederom een onvergetelijke nieuwe Mogwai track: Pat Stains. Ook hier weer pakt de band van rustig opzetten magistraal door in machtige gitaarpartijen over heerlijke pompende bas en stuwende drums. Van subtiel naar overweldigend dus. Het prachtarrangement is trouwens van saxofonist/alleskunner Colin Stetson.

Supposedly, We Were Nightmares, opgezet rond een lekker dikke baslijn en met de gitaren breeduit en klapperende drums in het geluidsspectrum komt een waarachtige groove los die al net zo imponeert. Vanaf de openingstonen van albumafsluiter weet je daarna eigenlijk al dat ook It’s What I Want To Do, Mum je volledig zal gaan inpakken. Geen band als Mogwai die zo’n thema zo meesterlijk weet uit te bouwen en op te duwen en tot een overweldigende climax weet uit te bouwen. Meesterlijk!

Op As The Love Continues, het tiende album van de band uit Glasgow, glanst Mogwai als op de toppen van hun mogelijkheden. In totaal 11 tracks en allemaal volledig raak. Ongelooflijk eigenlijk hoe de band na al die jaren hun sound nog zo tot zulke ongekende hoogten weet op te liften.


*Tekst: Dick Hovenga
*ron: Writteninmusic.com

























Tracklist:


01. To The Bin My Friend Tonight We Vacate Earth 5:09
02. Here We Here We Here We Go Forever 4:45
03. Dry Fantasy 5:10
04. Ritchie Sacramento 4:12
05. Drive The Nail 7:14
06. Fuck Off Money 5:53
07. Ceiling Granny 3:58
08. Midnight Flit 6:08
09. Pat Stains 6:55
10. Supposedly We Were Nightmares 4:36
11. It's What I Want To Do Mum 7:23