Post Description

Voor wie wel eens op een indiefeestje komt, klinkt de muziek van Two Door Cinema Club ongetwijfeld bekend in de oren. Toen de Britten naam begonnen te maken, waren ze nog piepjong. Een redelijk groot risico om zomaar alles op te geven voor je band, maar het pakte voor de jongens goed uit. Met “Something Good Can Work”, “Undercover Martyn” en “What You Know” was hun debuutplaat Tourist History al goed voorzien van hits. De rest is geschiedenis. Jaar in jaar uit trekken Alex Trimble en co de wereld rond om hun – ondertussen vier – albums voor te stellen. Elk jaar kunnen wij ze hier wel op een of andere festivalweide of in een zaal aan het werk zien. Zo verzorgden ze ons onlangs nog een prima avond in de Ancienne Belgique, met hun nieuwste langspeler False Alarm onder de arm. Nu ja… nieuw. Die plaat is ook alweer bijna twee jaar oud.
Hoog tijd voor nieuwe muziek, moeten de mannen gedacht hebben. En ook dat klopt niet helemaal. Vandaag verscheen er met Lost Songs (Found) een nieuwe ep op de streamingdiensten. De naam van die plaat verklapt eigenlijk al een heleboel. We krijgen heel wat onuitgebrachte nummers, b-kantjes vanop Tourist History en zelfs een eerste ruwe demo van “Something Good Can Work” te horen. Het album neemt ons dus als het ware mee naar de begindagen van de band en geeft ons een inblik in de geschiedenis van Two Door Cinema Club.
Om die geschiedenis te begrijpen, moeten we teruggaan in de tijd. En niet zo’n beetje. Toen Two Door Cinema Club in 2008 begon door te breken, gaven de jongens heel wat shows in kleine clubs in het Verenigd Koninkrijk. Tijdens die shows werden er al heel wat eerste versies gespeeld van hun toenmalige aankomende debuutplaat. Zo kunnen we bijvoorbeeld opmaken uit de demo van “Something Good Can Work” dat doorheen de jaren de drums een belangrijkere rol zijn gaan spelen en dat de mannen de outro vol met synths achterwege hebben gelaten. Het was in elk geval niet het enige nummer waarop elektronica een rolletje speelde. “Not This Town” is bijvoorbeeld nog zo’n nummer uit die periode. Hierop krijgen de gitaren een wel heel opvallende elektronische touch, terwijl de felle baslijn het tempo de hoogte indrijft. Je hoort dat de song nog niet helemaal op punt staat, maar we kunnen er wel van genieten.
“Too Much Coffee” daarentegen is een ander verhaal. Het werd maar één keer live gespeeld in 2008 en we snappen wel waarom. De herkenbare, vrolijke Two Door Cinema Club-sound is zeker aanwezig, maar toch lijkt het nummer nooit echt van de grond te geraken. Begrijp ons niet verkeerd, mits wat gesleutel zou dit zeker en vast een tof nummer kunnen worden. Nu kan het ons echter niet overtuigen. De reden waarom we niet over de streep worden getrokken, vertelt Tremble zelf. ‘Toen we in 2009 Tourist History opnamen, hadden we maar twee weken om de plaat te mixen. Er was niet genoeg tijd om deze nummers af te werken en we raakten alles kwijt behalve deze demo’s.’ Al bij al valt “Tiptoes” op zich nog wel mee. Keiharde beats worden in onze oren gepompt, terwijl de zomerse indiegitaartjes in het rond vliegen. Het blijft in elk geval extreem hard hangen.
Maar goed, deze nummers konden op een of andere manier het daglicht al even zien. Op Lost Songs (Found) staan er ook wat nummers die écht verloren waren en nog nooit door iemand anders dan de band zelf zijn gehoord. Dat is langs een kant wel jammer, want een nummer als “19” zou zeker een meerwaarde kunnen zijn in de livesets. Het tempo schiet zoals vanouds de lucht in en ook van elektronica is er nog geen sprake. Dit is gewoon de kant van Two Door Cinema Club die we willen horen en waarop stilzitten geen optie is. “Impatience is a Virtue” daarentegen valt dan weer wat tegen. De Britten kleuren hier iets te veel binnen de lijntjes en alles klinkt net dat tikkeltje te gestroomlijnd, waardoor het nummer nooit echt van de grond raakt.
Je hoort het dus, Tourist History was meer dan zomaar de debuutplaat van Two Door Cinema Club. Het was de eerstesteenlegging van hoe de band doorheen de jaren is geëvolueerd. Dat wordt misschien nog het best samengevat op “Hands Off My Cash, Monty”. Een b-kantje van die plaat, dat wel gemaakt lijkt om grote menigtes te laten dansen. De Britse indierockers zijn ondertussen een vast begrip geworden in de muziekwereld en hebben ook meer dan genoeg hits op hun palmares staan. Dat wilt echter niet zeggen dat al deze nummers niks aan hun carrière hebben bijgedragen. Integendeel, deze nummers hebben Two Door Cinema Club gevormd en gemaakt tot de band die ze nu zijn. We zijn daarom maar al te blij dat er ‘Found’ achter de ‘Lost Songs’ staat.