Post Description

2022.3  BBC The Sky at Night - Destination Moon

2022 markeert het vijftigste jaar sinds een astronaut voor het laatst op het oppervlak van de maan stapte. We kijken terug op de erfenis van het Apollo-programma en kijken vooruit naar de toekomst van maanverkenning. Maggie en Chris bezoeken het Science Museum in Londen, waar Maggie van ruimteconservator Doug Millard ontdekt dat een van de topattracties van het museum - de commandomodule van Apollo 10 - bijna niet de hele bemanning terugbracht.

Chris ontdekt dat NASA's laatste aanval op de maan, het 'Artemis'-programma, van plan is een in een baan rond de maan station op te zetten en een shuttle daarvan naar een permanente basis op het maanoppervlak, en leert van Nasa's Dana Hurley dat veel van de technologie nodig was want zo'n missie moet nog worden uitgevonden. Desalniettemin zal de eerste droge run voor de SLS-raket en de Orion-commandocapsule en het maanlandingssysteem doorgaan zonder bemanning en is gepland voor later dit jaar. Tijdens die eerste missie om de maan te draaien, zullen 13 kleine 'cubesats' worden losgelaten in de baan van de maan om meer te ontdekken over het maanoppervlak in afwachting van grotere toekomstige menselijke activiteit op de maan. Deze goedkope satellieten bieden de volgende generatie ruimtewetenschappers en ingenieurs de kans om voor het eerst aan ruimtevaartuigen te werken.

Maggie praat met Craig Hardgrove, een universitair hoofddocent van de Arizona State University, die een relatief onervaren team leidt bij het bouwen van LunaH-Map. Het kleine vaartuig zal het maanoppervlak scannen op bewijs van waterstof, en dus water, wat enorm nuttig zal zijn voor toekomstige missies en maanbases om voedsel en brandstof te leveren - zodra de technologie aanwezig is om het te leveren.

Pete Lawrence staat klaar voor tips over hoe je de maan het beste vanaf de aarde kunt observeren tijdens de aanstaande maansverduistering op 16 mei, en Chris leert van professor Sara Russell van het Natural History Museum dat de Apollo-missies de wetenschap in staat hebben gesteld om maanasteroïden hier op aarde, en dat toekomstige missies die meer maansteen ophalen ons nog meer kunnen vertellen over hoe de aarde is gevormd en hoe het leven is ontstaan.