Post Description

Zijn nieuwe album ‘That’s What I Heard‘, dat op 28 februari 2020 verscheen, is Robert’s twintigste studio album. Het is een mix van originele, zelf geschreven songs en een aantal covers. Robert Cray nodigde met Steve Perry en Ray Parker Jr. ook een paar gastmuzikanten uit om mee te spelen op het album. Net als in al zijn vorige albums weet Robert op ‘That’s What I Heard’ een verbinding te maken tussen blues, soul en rhythm & blues.
De stomende en soulvolle bluessong ‘Anything You Want’ is de eerste single en tevens de opener van het nieuwe album ‘That’s What I Heard’. Het is één van de vijf songs, die Robert Cray voor dit album schreef. Het nummer heeft dankzij drummer Terence F. Clark en bassist Richard Cousins, een lekkere stuwende groove. Dover Weinberg draagt de melodie met zijn uitstekend orgelspel. Robert’s stem herken je meteen en hij zingt het nummer in zijn gekende en vertrouwde stijl. Met zijn subliem en clean gitaarwerk bewijst de zessenzestigjarige Cray dat hij nog steeds één van de beste gitaristen van zijn generatie is. ‘Anything You Want’ is een top nummer en een uitstekende opener. Het meest verrassende nummer op het album is misschien wel de gospel traditional ‘Burying Ground’, waarvoor Robert Cray zijn inspiratie vond in zijn jeugdjaren. In de platenkast van zijn ouders domineerden de gospel albums en tijdens Robert’s jeugd werden die dan ook veel gedraaid in de huiskamer. Samen met The Sensational Nightingales, een traditioneel zwart gospelkwartet dat in de jaren vijftig zijn hoogtepunt van populariteit bereikte met Julius Cheeks als zanger, levert Robert Cray hier een sublieme vocale prestatie. Hij bewijst hier dat hij niet alleen met zijn gitaar mensen kan raken, maar dat hij dat ook kan met zijn stem. Heel opmerkelijk is dat de gitaar van Robert Cray in deze gospelsong nergens te horen is. De zoete ballade ‘You’re The One’, is een cover uit 1961 van Bobby Bland, dat geschreven werd door Deadric Malone. Het is een melodieus slowtje, dat heel dicht tegen de originele versie aanleunt. Met een heel zoete en gevoelvolle stem zingt Robert ‘You’re The One’. In dit old school nummer blijven we ook op onze honger zitten, wat de gitaar betreft. Het nummer leent er zich ook minder toe en de fantastische manier waarop Robert hier de ritme gitaar bespeelt maakt veel goed. Het lekkere en diep groovende ‘This Man’ is het tweede, door Robert Cray geschreven nummer op het album. Richards Cousins schittert met een uitstekende funky baslijn en Dover Weinberg is het gehele nummer uitstekend aanwezig met zijn zwevende Hammond klanken. Het gitaarwerk dat we de vorige twee songs misten, wordt hier ruimschoots goedgemaakt door gitaarvirtuoos Robert Cray. In ‘This Man’ is het met volle teugen genieten van het heerlijke en vlugge vingerwerk van Cray op de snaren van zijn Fender Stratocaster. De man die Robert zo graag weg wil in ‘This Man’ is niemand minder dan de huidige Amerikaanse president Donald Trump.
Net als bij ‘You’re The One’ neemt Robert ons terug mee naar de eerste helft van de jaren zestig voor de Motown ballade ‘You’ll Want Me Back’, dat door Curtis Mayfield geschreven werd en waarmee The Impressions in 1963 een hitje scoorden. Robert laat nogmaals horen dat hij over een zeer goede en gevoelvolle crooner stem beschikt. Het prachtige orgelwerk van Dover Weinberg en de steeds weerkerende blazer riffjes geven het nummer nog een extra touch. Wie van zeemzoete, vintage ballads houdt zal duimen en vingers aflikken bij ‘You’re The One’ en ‘You’ll Want Me Back’. Daarna gaat het tempo geweldig de hoogte in met het verschroeiende ‘Hot’, de derde door Robert geschreven song. De ritmesectie, met drummer Terence F. Clark en bassist Richard Cousins, legt er in dit soul nummer stevig de pees op. De wervelende Hammond klanken van Dover Weinberg en het zinderende snarenwerk van Robert Cray kleuren de sound van ‘Hot’ op een fantastische wijze. Top nummer. ‘Promises You Can’t Keep’ is een prachtige, bijna zes minuten durende, hartverscheurende bluesballade, die geschreven werd door Steve Jordan, Danny Kortchmar en Kim Wilson. Het nummer is terug te vinden op het in 1997 verschenen album ‘High Water’ van Fabulous Thunderbirds. Dover Weinberg draagt de melodie met zijn ingetogen Hammond klanken en de gevoelvolle en intense gitaar riffs en snarensolo van Robert Cray raken je tot in de kleinste vezel van je lichaam. Robert schreef de melodieuze blues ballade ‘To Be With You’ voor zijn overleden soulbrother Tony Joe White. Alles in dit emotionele lied over verlies klinkt heel oprecht en dat maakt ‘To Be With You’ nog zoveel mooier. Een mooier aandenken kan Tony Joe White nooit meer krijgen. De pijn en het verdriet om het verlies van zijn vriend is duidelijk te horen in de emotionele stem en het intense en gevoelvolle gitaarspel van Robert. Na zoveel emotie en verdriet keert Cray terug naar de jaren zestig met de Don Gardner cover ‘My Baby Likes To Boogaloo’. Een obscuur en rauw soulvol rhythm & blues nummer, waarin drummer Terence F. Clark met strak slagwerk voor een dwingende drumbeat zorgt. Richard Cousins voegt er nog een bonkende baslijn aan toe en Dover Weinberg is uitdrukkelijk aanwezig met scheurend toetsenwerk. Met vette fuzzy gitaar riffs vervangt Cray de percussie die te horen is in de originele versie.
Dover Weinberg draagt op het Hammond de melodie van ‘Can’t Make Me Change’, het laatste zelf geschreven nummer van Cray op dit album. Dit meeslepend jazzy getint nummer wordt weer gekruid met een sublieme, cleane gitaarsolo van Robert Cray. Dat doet de gitaarvirtuoos nog eens over in ‘A Little Less Lonely’, een nummer dat bassist Richard Cousins samen met Hendrix Axe schreef. Robert Cray sluit zijn album af met de geweldig groovende song ‘Do It’, een cover van Billy Sha-Rae. Het is een nummer dat ons meeneemt naar de Detroit clubscene uit de vroege jaren zeventig. Dit footstomping funky nummer heeft heel wat James Brown en Marvin Gaye invloeden. Het opwindend ritmisch slagwerk van drummer Terence F. Clark en de pulserende funky baslijn van Richard Cousins zorgen voor de stomende en opwindende groove. In het begin zwelt het geluid stelselmatig aan en op het einde is het net omgekeerd, dan sterft het geluid langzaam weg. Als je ‘Do It’ hoort, denk je dat je terecht gekomen bent in een jamsessie. Robert Cray krijgt hier op de gitaar nog gezelschap van gastgitarist Ray Parker Jr., die als tiener nog in de band van Billy Sha-Rae speelde. Ook met zijn twintigste studioalbum ‘That’s What I Heard’ weet Robert Cray de muziekliefhebber weer te boeien en te verrassen. Het is weer een schitterend album geworden, waarin Robert Cray, net als in zijn vorige albums, een passionele verbinding weet te maken tussen blues, soul en rhythm & blues. Gitaarvirtuoos Robert Cray, 
die bekend is om zijn sublieme en cleane gitaarspel, laat op dit album zijn gitaar misschien iets minder spreken, maar op de momenten dat hij zijn sixstring laat spreken doet hij dat telkens weer met veel klasse en heel veel gevoel. ‘That’s What I Heard’ is een aanrader voor elke muziekliefhebber.