<< FLAC Steve Hackett Genesis Revisited Live at The Royal Albert Hall Remastered 2020 Flac
Steve Hackett Genesis Revisited Live at The Royal Albert Hall Remastered 2020 Flac
Category Sound
FormatFLAC
SourceCD
BitrateLossless
GenreDiverse
TypeAlbum
Date 4 years, 4 months
Size 927.54 MB
Spotted with Spotnet 1.9.0.5
 
Website Cheap and fast Usenet = UsenetBucket!
 
Sender Quantumcva (OGauAg)
Tag
Download    
 
Searchengine Search
NZB NZB
Sponsor
 
Number of spamreports 0

Post Description

Er zijn talloze tribute-bands die het werk van Genesis levend houden, maar wat is er nu mooier dan de meesters zelf aan het werk te zien? Helaas ziet het ernaar uit dat Genesis definitief met pensioen is. Heel Genesis? Nee! Eén man blijft dapper weerstand bieden aan de tand des tijds. Al een paar jaar vertolkt hij met veel succes het oudere Genesis-werk waaraan hij zelf in grote mate heeft bijgedragen. Want als er een ding opvalt aan deze “Genesis Revisited”-serie dan is het hoe groot eigenlijk de stempel was die Hackett in zijn tijd op de muziek drukte.
Ik vraag me wel af of Hackett het ‘Revisited’-concept nu niet teveel aan het uitmelken is. Na “Genesis Revisited” uit 1996, en “Genesis Revisited II” uit 2012, plus de live-registratie “Genesis Revisited: Live At Hammersmith”, is er nu alweer een tweede live-uitvoering, opgenomen in de Royal Albert Hall, no less. Onvermijdelijk dringt de vraag zich op wat dit album dan nog toevoegt. Op beide albums staan de usual suspects als Supper’s Ready, The Musical Box en Afterglow. In totaal verschillen ze in vijf nummers. Of dat voldoende is om ze beide aan te schaffen, moet iedereen vooral voor zichzelf bepalen. Heb je “Hammersmith” gemist, dan kun je deze overwegen, omdat hiervan ook een Blu-ray versie verschijnt.
En verder maakt het allemaal niet veel uit. Al die nummers van de”oude” Genesis zijn stuk voor stuk meesterwerken. Niet voor niets dat de Genesis-coverbands nooit een versie van pak em beet Land Of Confusion spelen, grote hit of niet.
Hackett heeft inmiddels een puike band om zich heen verzameld. Een indrukwekkende dienende rol voor Rob Townsend, die op de juiste momenten de ‘tweede gitaarpartij’ invult met de sopraansax, of de fluitpartijen van Peter Gabriel foutloos neerlegt. Een glansrol is er voor Gary O’Toole, die net doet alsof al die fabuleuze drumpartijen van Phil Collins niets voorstelden en naast achtergrondzang hier en daar zelfs lead vocals doet. Dat doet hij bijvoorbeeld op Broadway Melody of 1974, met bepaald geen simpele drumpartij onder de lead-zang. Roger King doet precies wat we van Tony Banks ook zouden verwachten: hij speelt zijn partijen prima, maar is verder een wat kleurloze figuur. Lee Pomeroy is een uitstekend bassist, die opvallend genoeg linkshandig is, maar zijn gitaar gewoon heeft omgedraaid, met de lage E-snaar dus onderaan. Lead-zanger Nad Sylvan kan mij niet bekoren. Hij is het net niet, hoewel zijn stem best wel wat weg heeft van die van Gabriel, maar ik vind zijn maniertjes niet prettig om naar te kijken. En zijn uitspraak is af en toe wat houterig, wat te maken zal hebben met zijn Zweedse achtergrond.
De nummers spreken voor zich en worden ‘volgens het inmiddels beproefde Genesis Revisited-concept’ van voor tot achter gespeeld zoals ze ooit op de plaat zijn gezet. Gek is dat: dertig jaar geleden verwachtte je dat Genesis de nummers als medleys achter elkaar plakte met fantastische overgangen ertussen, nu klappen we onze handen lam als ze er niets aan veranderen. Maar dat is kennelijk wat we willen: nostalgie.
De locatie is natuurlijk wel bijzonder. De prestigieuze Royal Albert Hall is het domein van de grote klassieke werken en de Last Night Of The Proms. Ik heb altijd al in de Albert Pub willen spelen, grapt Hackett. En: welkom bij de Last Night Of The Prog. Natuurlijk is het terecht dat dit ‘modern klassieke’ werk inmiddels zijn weg naar de concertzalen heeft gevonden. Maar het doet toch een beetje vreemd en klinisch aan, de mensen in de zaal en op de enorme balkons te zien zitten.
Hoe dan ook, Steve slaat zich met zijn vrienden door een prima set Genesis-werk met alle bekende hoogtepunten (The Musical Box, I Know What I Like, Supper’s Ready) en minder vaak gespeelde (Fountain Of Salmacis, Watcher Of The Skies). Naast Ray Wilson (Carpet Crawlers, I Know What I Like), en Amanda Lehmann (Ripples), zijn er ook gastrollen voor John Wetton op Firth Of Fifth en Roine Stolt op The Return Of The Giant Hogweed. Zoals gezegd: heb je”Hammersmith”, dan moet je zelf bepalen of je die vijf andere nummers voldoende vindt voor de aanschaf van dit album.

Comments # 0