Post Description

Kacey Musgraves - Golden Hour 2018, niet echt mijn genre maar toch redelijk luisterbaar op de achtergrond. 

Kacey Musgraves, de cowgirl uit Mineola legde ondanks haar jonge leeftijd een indrukwekkend parcours af. Nog voor haar tienerjaren knutselde de Texaanse meid songs ineen, leerde banjo spelen en een plaatselijk van een plaatselijke muzikant gitaar. Kacey Musgraves zette haar eerste stappen in de countryscène op haar achttiende, haar moeder moedigde haar aan om op lokale festivals  western swing te brengen. Dat blijkt een bijzonder goede leerschool getuige enkele in eigen beheer uitgegeven, diep in country gedrenkte werkstukken.

Kacey verhuist naar Austin om er haar muzikale activiteiten verder te ontplooien. Met haar ravissante verschijning en haar zachte stemtimbre past ze schijnbaar moeiteloos in het brave traditionele Nashvilleplaatje. Als je met het fantastische Merry Go Round  en andere songs als Follow Your Arrow uit Same Trailer Different Park geconfronteerd wordt begrijp je meteen dat ze de mainstream en vooral de schijnheilige enggeestige mentaliteit van het conservatieve countrymekka moeiteloos overstijgt.

De opvolger Paigneant Material, weliswaar nog stevig in de countrytraditie verankerd merken we geen commerciële concessies. Dat gebeurt evenmin met de derde meer toegankelijke langspeler. Golden Hour leunt meer aan bij hedendaagse pop, maar onmiskenbaar van de betere soort. Dat merk je meteen met Slow Burn, en voortreffelijk gearrangeerde, door synthesizers ingekleurde, met een ongevaarlijk snuifje psychedelia verluchte, niemendalletjes als Lonely Weekend, Butterflies en het vederlichte Oh World.

Na het enkel door piano geflankeerde miniatuurtje Mother komen we bij bijzonder leuke neo folk met Love Is A Wild Thing en een dromerig Space Cowboy. Waarom weet ik niet, maar ik laat me zelfs de drumcomputers van Happy & Sad en de wat banale discobeat van Velvet Elvis welgevallen. Ongetwijfeld heeft de productie en de inventieve muzikale bijdragen van Ian Fitchuck en Daniel Tashian daar mee te maken naast de vintage pedalsteel tonen van Russ Pahl en Dan Dugmore.

Verder luisteren wordt overigens genereus beloond Wonder Woman, en bovenal het  warme verleidelijke Golden Hour en de pianoballade Rainbow zijn te koesteren pareltjes, die de gebruikelijke  hedendaagse confectie countrypop ruimschoots overstijgen.