<< FLAC Def Leppard, Royal Philharmonic Orchestra - 2023 - Drastic Symphonies (24-96)
Def Leppard, Royal Philharmonic Orchestra - 2023 - Drastic Symphonies (24-96)
Category Sound
FormatFLAC
SourceCD
BitrateLossless
TypeAlbum
Date 9 months, 4 weeks
Size 1.95 GB
Spotted with Spotnet 1.9.0.8
 
Website https://www.afspraak.nl
Sponsor
 
Sender Mac (ZvCMA)
Tag
Download    
 
Searchengine Search
NZB NZB
Sponsor
 
Number of spamreports 0

Post Description

Classic rock.

Een positieve recensie: (verderop staat er nog één)

Soms werken symfonische bewerkingen van popmuziek best goed, soms is het minder. Zou het werken bij Def Leppard? Dit dier behaalde zijn grootste successen alweer zo'n 35 jaar geleden door zich tot hapklare rockmuziek te laten temmen. Met een orkest zou het nog tammer worden, vreesde ik.

De hoesfoto van Drastic Symphonies is prachtig, zoveel is meteen duidelijk. Vervolgens blijken de scheurende gitaarakkoorden en typische gladgestreken productie te zijn ingewisseld voor de inbreng van het Londense Royal Philharmonic Orchestra, wat leidt tot een opener geluid. Geen gepleisterde muren meer; stenen worden zichtbaar, samen met het cement. Heel aangenaam. Bovendien zijn de grotendeels oorspronkelijke opnamen die zijn gebruikt (Joe Elliot paste wel een enkele zangpartij aan) passend voor deze stijlvariant.

Sterker nog, bij de eerste twee nummers ben ik enthousiast: Turn to Dust is spannend met zijn Indiase invloeden wat betreft de melodieën door de violisten gespeeld en de percussiegeluiden van de tabla. In Paper Sun klinken lekkere gitaarsolo's en een bombastische strijkers, één van de twee nummers die qua compositie boven de rest uitsteken.

Het leidt tot een soort 2023-versie van adult oriented rock uit de jaren '70. Nooit ben ik een liefhebber geweest van hun klassieker Animal, maar met dit intro en jasje lijkt het, afgezien van de zang en het drumgeluid, wel op The Babys in 1978, zoals het strijkarrangement van die laatste groep in Wrong or Right. Het krijgt iets prettig-nostalgisch.

De toegevoegde waarde van het orkest is nog groter op Gods of War, waar koperblazers de tekst van extra dynamiek voorzien en de muziek filmisch maken. Het instrumentale Switch 625 is het tweede nummer dat ik sowieso als compositie prettig vond, in deze versie opnieuw.

De overige elf nummers doen me niet veel, al blijft de klassieke inbreng leuk en een enkele keer zelfs verrassend. Het duet Pour Some Sugar on Me met Emm Gryner (ooit in de band van David Bowie, tegenwoordig in Trapper) is ronduit saai, maar ik ben dan ook meestal niet van ballades. Bij afsluiter Kings of the World lijkt het wel of Elliot gastzanger bij Electric Light Orchestra is, net als de tracks die ik níet noemde is de compositie echter mager. Wat dat betreft zou Jeff Lynne's ELO eens een album met allerlei gastvocalisten moeten maken, eens kijken of hij meer de spanning weet vast te houden dan Def Leppard hier doet.

Desondanks een krappe voldoende, net als ik vorige week gaf aan Moby's Resound NYC, ook al iemand die zijn liedjes in een klassiek jasje stak. Muziek die deels aangenaam is, mits de luisteraar in een rustige of sentimentele stemming verkeert.

Een negatieve recensie:

Ik krijg hier onhoudbare huilbuien van. Wat een suffe bedoening is dit.

Hoe is Turn To Dust hier in hemelsnaam spannend? Het origineel heeft toch veel meer mystieke kracht? Die Oosterse geluiden zaten daar ook al grotendeels in. Maar Slang is natuurlijk geen populaire plaat. Ik zou dan die toch nog een kans geven.

Dan wordt Paper Sun gehinderd door lukrake, niets toevoegende strijkpartijen. Bloedirritant. Om over de geballadiseerde verminkingen van Animal en Pour Some Sugar On Me nog maar de zwijgen. Een gemiddeld liedje van Justin Bieber heeft nog meer pit dan dit.

Drastic Symphonies is weinig drastisch maar wel zo gezapig dat het zelfs Sky Radio te gortig is geworden. Het is onnodige Spielerei van vijf gearriveerde heren die niet meer hoeven maar tijd en geld teveel hebben om dit in elkaar te prutsen.

Ik kan me niet eens meer voorstellen dat Viv Campbell ooit heel vurig Holy Diver en Last In Line intokkelde terwijl Def Leppard in de vorm van Pyromania en Hysteria beesten van platen uitbracht.

Ze gaan hun goddelijke gang maar. Ik zal de laatste zijn die tegen de supermarktbaas zegt dat hij de zure melk uit de schappen moet halen. Ik stop het alleen niet in mijn boodschappenkar.

Tracks:
01. Turn To Dust
02. Paper Sun
03. Animal
04. Pour Some Sugar On Me
05. Hysteria
06. Love Bites
07. Goodbye For Good This Time
08. Love
09. Gods Of War
10. Angels (Can't Help You Now)
11. Bringin' On The Heartbreak
12. Switch 625
13. Have You Ever Needed Someone So Bad
14. Too Late For Love
15. When Love & Hate Collide
16. Kings Of The World

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.

https://www.youtube.com/watch?v=XDteCiFXScY

Comments # 0