Post Description

Pop.

Hij had de gewoonte ieder jaar een nieuwe plaat uit te brengen. Inmiddels lijkt Daniël Lohues dat tweejaarlijk te doen, maar zijn productiviteit is daarmee nog altijd prijzenswaardig. En niet eens enkel omwille van de hoeveelheid nieuwe muziek waarmee hij op de proppen weet te komen, maar met name om de garantie voor kwaliteit die hij daarbij weet te bieden.

Nou is er dus Nou, een goed gevuld album waarop hij zijn veelzijdigheid eens te meer laat horen. Vooral in muzikaal opzicht weet hij het altijd mooi levendig te houden door verschillende instrumenten met elkaar af te wisselen. En waar ik als luisteraar van nature vaak de neiging heb gitaarmuziek op te zoeken, is op dit album vooral het pianospel me bijzonder goed bevallen.

Daarbij komt dat het schrijven van zijn teksten de komende jaren niet zomaar even door artificial intelligence zal worden overgenomen. En niet alleen vanwege de taal waarin hij ze schrijft. 't Is immers vooral zijn nuchtere kijk op de meeste zaken die niet zomaar zal kunnen worden nagebootst. Over de meest uiteenlopende onderwerpen kan hij zijn ei kwijt zonder in clichés te vervallen.

Afgelopen vrijdag heb ik met plezier in het theater gehoord in welke context sommige van de nummers zijn ontstaan of kunnen worden geplaatst. Maar tegelijkertijd spreken de nummers allemaal voor zich. Of het nu gaat over het pareltje waarmee dit album begint of de eerste single, die op het eerste gehoor niet veel meer doet dan getuigen van iemands liefde voor olifanten, maar dat dan weer op zo'n manier doet dat je er toch geboeid naar zit te luisteren.

Gezien het opdoen van inspiratie voor dhr. Lohues nauwelijks een probleem lijkt te zijn, mogen we onszelf regelmatig gelukkig prijzen met nieuwe muziek van deze grote kleinkunstenaar. En zo bewijst hij met dit album maar weer eens dat hij een van die zeldzame artiesten is die langer dan een kwarteeuw bovengemiddelde muziek weet te produceren zonder daarbij ooit bij de grens van de middelmaat in de buurt te komen. En da's op zijn zachtst gezegd een heel unieke prestatie.

Tracks:
1. De Dag Dat ’t Mooi Weer Weud (1:53)
2. Ik Heb ’t Daon (2:30)
3. Diepe in ’t Bargerveen (3:27)
4. Je Kunnen Niet Altied Zes Gooien (2:45)
5. Waorum Niet? (2:37)
6. ’t Komp de Hondsrug Niet Over (3:32)
7. Dan Red Ik ’t Wel (1:39)
8. De Emmenaar en de Olifant (2:53)
9. Ojee, Daor Gaon We Weer (3:32)
10. Beter as Goed (2:38)
11. Mien Kamertie (3:30)
12. Asof der Gien Wark in de Wereld Is (2:44)
13. Zingen Is Twee Keer Bidden (3:39)
14. As As Gien Verbrande Turf Was (3:03)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.

https://www.youtube.com/watch?v=dsOGTSfSS4E