Post Description

Folk, World.

Sommige artiesten hebben grootse aankondigingen voor nieuwe albums en promoten deze soms tot het punt dat wij ons er aan gaan ergeren, terwijl anderen er juist liever voor kiezen om te verrassen. Dit deed de Brit Mike Rosenberg dan ook, beter bekend als Passenger. Zopas bracht hij zijn veertiende album alweer uit, Birds That Flew and Ships That Sailed, uit en dat zonder enige aankondiging. Dit is de opvolger van zijn langspeler, Songs for the Drunk and Broken Hearted, dat in het voorjaar van 2021 uitgebracht werd, maar weinig indruk wist te maken. Dertien bleek duidelijk ook voor de folk- en indiepopzanger een ongeluksgetal te zijn. Meer succes had hij zo’n tien jaar geleden, toen zijn vijfkoppige band, ook Passenger genaamd, uit elkaar ging en hij onder diezelfde naam solo ging. Hij verzorgde in 2012 het voorprogramma van niemand minder dan Ed Sheeran, en kende zijn doorbraak bij het grote publiek met het melancholische “Let Her Go”.

Na “Let Her Go” bracht Passenger nog wel flink wat muziek uit (het album waar “Let Her Go” op verscheen, All The Little Things, was pas zijn vijfde), waar veel wel van in de smaak vielen, maar niet bij het grotere publiek. Een hit als die uit 2012 kwam er niet meer. Echter liggen de verwachtingen voor dit nieuwe, veertiende album bij ons wel weer hoog, want tien jaar na zijn eerste en grootste hit, wachten wij nog op een herhaling van diezelfde magie.

Het eerste nummer op het album “Bird In Flight” begint behoorlijk catchy en het leek geen onwijze zet om deze als eerste op het album te plaatsen. Hetzelfde geldt voor “Against The Grain”. De intro’s van beide songs zorgen ervoor dat je meteen verder wil luisteren, maar al snel valt het op dat de liedjes lijken op hun voorgangers: dezelfde melancholisch klinkende songteksten en dezelfde opgewekte, maar contradictoire deuntjes. Passengers songs maken je allesbehalve vrolijk. Weinig vernieuwend dus voor Rosenberg, maar er is gelukkig nog niets verloren. Er zijn namelijk ook wat vernieuwendere nummers “Chasing Gold” bijvoorbeeld blinkt uit vanwege zijn tekst die je doet stilstaan bij het leven, en “Blink Of An Eye” valt dan weer op door zijn pakkende melodie.

Het nummer “Birds That Flew and Ships That Sailed” is een van de betere nummers op het album. Deze is ook weer volledig volgens het oude, alombekende recept van de Brit: gespeeld op de gitaar, ditmaal met een betere melodie dan andere pogingen en een iets vrolijker klinkende Mike Rosenberg. Het nummer gaat over dingen willen die je eigenlijk niet kan krijgen, een herkenbaar gevoel voor sommigen. De sluiter van het album, “New Until It’s Old”, is weer wat minder vrolijk. Het begint met strijkers, en wekt al gauw de indruk dat het een heel triestig nummer wordt. Dit wordt bevestigd door het gitaarspel dat er nog bij komt, en de melancholische stem van Passenger. Het is weer helemaal zoals we hem kennen.

We vinden het gebruikelijke Passenger-recept terug over het volledige album: melodieën op de gitaar met af en toe eens strijkers of drum en poëtische teksten gezongen door de onnavolgbare stem van Mike Rosenberg. De nummers onderscheiden van elkaar is moeilijk, ze lijken allemaal erg veel op elkaar en dat verveelt al snel. Dit album is absoluut niet slecht, maar we hadden toch meer verwacht van Passenger. Voorlopig blijven we nog even steken bij “Let Her Go”, want de hoop op een nieuwe hit van Passenger wordt steeds kleiner.

Tracks:
01. Bird in Flight
02. Against the Grain
03. Chasing Gold
04. Birds That Flew and Ships That Sailed
05. Blink of an Eye
06. However It Comes , Wherever It Goes
07. New Until It's Old
08. I Won't Be There That Day
09. Do What's Right
10. Going Going Gone

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen.

https://www.youtube.com/watch?v=1wEzHMtMBUs