Post Description

Geen folk (hoewel) dit keer maar pop/electronica/avant-garde. Een bijzonder album; een krachtige heldere stem die moeiteloos de roerselen van Hval weergeeft. Ze vertelt erover alsof je een vriend bent, gemakkelijk en vertrouwd. Haar beslissingen van de afgelopen twee jaar passeren en komen volstrekt logisch over. Bemoedigend. Het nummer ‘Cemetry of Splendour’ is mijn absolute favoriet. 


Dreamlike songs and metaphysics. The Norwegian’s unshowy electronica and lush lyrics complement each other on this intriguing slow reveal of an album.
Beloved Norwegian musician and novelist Jenny Hval returns with one of her most challenging propositions yet: a pop album. Defining pop as a tighter adherence to verse and chorus structures, Classic Objects thankfully gives Hval plenty of room to develop the kind of idiosyncratic songs that have defined her career. Album opener ‘Year Of Love’ conjures a bygone era of 'sophisti-pop' with palm-muted guitars and light dub influences, while the eight-minute single ‘Jupiter’ is punctuated by a distorted clatter of drums. Even in the act of moving towards accessibility, the rigid shapes of pop feels thrillingly malleable in Hval’s grasp.

Tracks:
01. Year of Love
02. American Coffee
03. Classic Objects
04. Cemetery of Splendour
05. Year of Sky
06. Jupiter
07. Freedom
08. The Revolution Will Not Be Owned

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen.

https://www.youtube.com/watch?v=Ejl05Qfbz_Y