Post Description

Deel 1: De vulkaanbewoners
Deel 2: Terugkeer naar de aarde

Servadac is een in Algerije gestationeerde Franse officier. Op het moment dat het verhaal begint, daagt hij een Russische graaf Timascheff uit voor een duel om de gunsten van ene Madame de L. (ze kent geen van beiden nog persoonlijk, er zijn meerdere mededingers, maar het gaat om het principe!). Dit duel zal echter niet plaatsvinden: die nacht scheert een komeet langs de aarde en neemt een paar stukjes, een deel van de atmosfeer en zee, en Hector Servadac en een aantal anderen mee!

De dag erna merken Servadac en zijn ordonnans dat er wat mis is. De zwaartekracht is verminderd, geluid plant zich slechter voort, de horizon lijkt zich dichter bij te bevinden (oftewel de aardkrommingis toegenomen), een groot deel van Algerije is in zee verdwenen (ze zijn ineens op een eiland, een losgerukt stuk Algerijns grondgebied ter grootte van Luxemburg) en de dagen en nachten duren slechts zes uur. Ook komt de zon ineens in het westen op en gaat hij in het oosten onder. De maan blijkt verdwenen en hoewel er zich de eerste nachten wel een grote heldere schijf vertoont is dit niet de maan, aangezien dit hemellichaam zelf een maan heeft. Servadac noemt het eiland Goerbi omdat zijn goerbi (hut) er staat.

De eerste maand is het ongewoon heet, met temperaturen tot 50°C. De zon is groter en helderder dan normaal en een botsing met Venus dreigt. Na een maand waarbij de temperatuur inmiddels weer daalt tot normaal wordt Servadac door Timascheff opgepikt, die met zijn privé-schoener eveneens door de komeet was gegrepen. Met de schoener verkennen ze de zee, en merken dat de oude landen op een paar punten na (het eiland Goerbi en stukjes van Gibraltar, het graf van Lodewijk de Heilige, La Maddalena, Formentera, Ceuta en een Provençaals stuk rivierbedding) verdwenen zijn en dat er nieuwe landen zijn: kale goudachtige rotsen. Ook de zeebodem blijkt uit een goudachtig stof te bestaan. Verder doen ze een aantal punten van de oude Aarde aan en ontmoeten andere mensen: Engelsen van Gibraltar, een Italiaans meisje op La Maddalena, een stel Spanjaarden, en een oude Duitse jood. Daar de temperatuur gestadig blijft dalen, moeten ze een onderkomen vinden tegen de kou. Ze vinden dat in een actieve vulkaan. De komeet doorkruist de planetoïdengordel en neemt de planetoïde Nerina mee, waardoor Gallia een eigen maan heeft.[2]

Terwijl de zee bevriest en de temperatuur tot -25°C daalt, redden de bewoners op het laatste nippertje een geleerde, Palyrin Rosette, die hun uitlegt wat er aan de hand is. Ze bevinden zich op de komeet Gallia (vernoemd naar Frankrijk), die bestaat uit telluur en goud, en in een elliptische omloopbaan van 2 jaar rond de Zon draait. Volgens Rosettes berekeningen zal Gallia na 2 jaar de aarde opnieuw raken, en moet er in de tussentijd maar het beste van gemaakt worden. Dit verklaart ook de ongewone hitte gevolgd door de extreme kou: Gallia was eerst de zon genaderd tot binnen de baan van Venus en verwijdert zich nu weer.

De temperatuur daalt uiteindelijk naar -60°C, als de komeet Jupiter nadert. De reuzenplaneet vertoont zich dreigend en steeds groter aan het firmament en de angst heerst dat Gallia op Jupiter zal vallen of de aantrekkingskracht van Jupiter diens baan zal verstoren.

Op 1 januari viert de gemeenschap een feestelijk Nieuwjaar maar een ramp dreigt als de uitbarsting van de vulkaan stopt. De bewoners moetenzich noodgedwongen diep in de kraterpijp terugtrekken, honderden meters onder de grond. Op 15 januari gaat Gallia door zijn aphelium op 800 miljoen kilometer van de zon. Sombere eentonige maanden volgen, waarin de bewoners noodgedwongen in hun vulkanische catacomben moeten blijven en slechts de vulkaan verlaten om ijs voor drinkwater te halen.

In september en oktober begint de temperatuur weer merkbaar te stijgen en de bewoners komen vaker buiten. In november ondernemen Servadac en Ben-Zoef een schaatstocht om Ceuta te claimen voor Frankrijk, maar komen tot de ontdekking dat de Engelsen hen voor zijn geweest. Gallia raakt Nerina weer kwijt, en begin december ontdooit de zee en wordt het weer zeer heet. Halverwege december raakt een brokstuk van Gallia los, en zet een eigen koers voort. Dit brokstuk bevat Gibraltar en wat er met de Engelsen is gebeurd is niet bekend.

Uiteindelijk keert het gezelschap in een luchtballon terug naar de Aarde. Daar blijkt niemand iets te weten over een botsing tussen de Aarde en een ander hemellichaam (hoewel Servadac en zijn gezelschap wel twee jaar vermist waren), en de Algerijnse kust is ongeschonden. Madame de L. is inmiddels hertrouwd, waardoor Servadac en Timascheff de vriendschap die zich tussen hen had ontwikkeld kunnen voortzetten. Servadac adopteert Nina en Timascheff Pablo, en jaren later wonen de trotse pleegouders de bruiloft van Nina en Pablo bij.