Post Description

Ik werd heel blij tijdens het luisteren en op Written In Music stond: 

Als het bestaan in zo’n neerwaartse spiraal terecht is gekomen, en er geen uitweg bestaat om hieruit overeind te krabbelen, wens je iemand een vredig verlossend einde van het lijden toe. Can I wish on a star for another life? De eeuwige rust als je de oneerlijke strijd tegen kanker of een drugsverslaving verloren hebt. Dit is een bepalende factor in My Life van Imagine Dragons zanger Dan Reynolds, die stil staat bij zijn aan kanker overleden schoonzus en weggevallen vrienden die dan wel bewust of onbewust een overdosis genomen hebben. Het is dan ook niet van belang of de op tafel uitgestalde pillen in het openingsnummer te herleiden zijn tot de chemokuren of de drugsconsumptie, het gaat meer om het trieste ongemakkelijke gevoel wat de uit het leven gegrepen song oproept.

Dan Reynolds geeft zijn ziel bloot, en bewijst nogmaals dat hij een goede tekstschrijver is, die het aandurft om zijn persoonlijke shit in zijn verhalen te vermelden. Een groot voorrecht, waarmee hij fans zeker steun betuigt. Toch is Mercury Act 1, de vijfde studieplaat van Imagine Dragons een moeilijk te plaatsen geheel, en dat ligt vooral door de ongemakkelijke keuzes van de producenten. Imagine Dragons duikt net met wat te veel verschillende namen de studio in. De meest opvallendste is Rick Rubin, die in het verleden als ceremonie meester optrad om het huwelijk tussen metal en hiphop in te leiden, en vervolgens voor een fragiele oude Johnny Cash mede zijn muzikale testament uitschrijft. Haaks daar tegenover staan Jesse Shatkin en oudgedienden Brandon Darner en Joel Little die zich meer met commerciële acts bezig houden.

De invloed van Joel Little is zeer sterk hoorbaar. Door zijn recente werk met singer-songwriters als Lorde, Taylor Swift en Ellie Goulding hoor je een soortgelijke opbouw van structuur terug. Het zijn veelal popliedjes, waarbij de melodielijnen van Dan Reynolds vrouwelijk aandoen, en bij een zangeres een betere uitwerking hebben. Door de veelzijdige vocale krachtpatserij van Dan Reynolds kan hij in principe alles aan, en komt hij er wel goed mee weg. Geladen schreeuwerige emo uithalen, hoge softpop uithalen, en hier en daar een geïmproviseerde rap-line, het mooie aan een kneedbare artiest. Het publiek zal het zeker weer allemaal omarmen. Imagine Dragons is megagroot en ook de speelse hitsingle Follow You heeft dat catchy melodietje waardoor deze zich ontwikkelt heeft tot een mee neuriënde oorwurm. Een stuk gedurfder en interessanter is het tevens op de plaat terecht gekomen B-kantje Cutthroat, met het van Talk Talks gesampled (of geleende) Life What’s You Make It pianospel.

De band verkeert in tweestrijd. De teksten zijn uitermate volwassen en vragen om een intiemere kale benadering. Imagine Dragons is toe aan deze volgende stap, maar lopen hiermee wel het risico om een groot gedeelte van hun stadionpubliek te verliezen. Om het onsamenhangende gevoel van Mercury Act 1 te vermijden zou het slimmer zijn om zich te beperken tot een enkele producer, en samen de verwachtingen en ideeën op papier te zetten. Op Mercury Act 1 zijn geen slechte songs terug te horen, maar er valt nog zoveel meer winst in de uitwerking te behalen. Nu komt de angst voor een vervagende wereld, de afgebakende geïsoleerde eenzaamheid en het persoonlijke leed onvoldoende tot zijn recht. Het inspirerende zelfmedelijden zit nog gevangen in een afgesloten cocon, break down the wall!


Tracks:
1. My Life (3:44)
2. Lonely (2:39)
3. Wrecked (4:04) 
4. Monday (3:07)
5. #1 (3:25)
6. Easy Come Easy Go (2:59)
7. Giants (3:30)
8. It's Ok (3:22)
9. Dull Knives (3:33)
10. Follow You (2:55) 
11. Cutthroat (2:49) 
12. No Time for Toxic People (3:27)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen.

https://www.youtube.com/watch?v=gw8CTj9ElmE